شهید صفرعلی خمامی‌پامساری، متولد سال ۱۳۴۰ در محل پامسار فومن بود که نام پدرش گداعلی و نام مادرش مریم بود.

صفرعلی در یک خانواده ۱۱ نفره بزرگ شده بود و در ۱۵ سالگی علی‌رغم وابستگی شدیدی که به خانواده داشت، عزم سفر کرد و انگار از همان جا می‌خواست کم‌کم کوله‌بار عشق خود و کوله‌بار وابستگی خود به دنیا را سبک کند. او به تهران سفر کرد تا بتواند کار کند و پولی پس‌انداز کند که شاید بتواند باری از دوش پدر‌ و‌ مادر بردارد.

با شروع راهپیمایى‌ها و نخستین جرقه‌هاى انقلاب اسلامى در ایران و توطئه‌هاى پی‌درپى حامیان شب و تاریکى به جرقه پیروان خط امام(ره) پیوست و براى حفاظت از ارزش‌هاى انقلاب، قامت برافراشت. صفرعلى با رسالت امام آشنا بود و می‌دانست روزى فرا مى‌رسد و حق مظلوم از ظالم ستانده خواهد‌ شد.

طولى نکشید که در شلوغى خیابان‌هاى تهران، جوانان انقلابى یکى پس از دیگرى توسط مزدوران طاغوت، پروانه‌وار عروج مى‌کردند و صفر به همراه دیگر داوطلبان، این فرشته‌هاى معصوم و پاک را با دستانش به خاک می‌سپرد و دنبال خانواده‌هایشان مى‌گشت تا به آن‌ها مژده‌ شهادت فرزندشان را نوید دهد.

صفر به دوران سربازى نزدیک مى‌شد و جنگ تحمیلى هم جوانان را یکى پس از دیگری به لاله‌های سرخ گلگون‌کفن می‌سپرد. صفر در راه گیلان با خود گفت: بهترین موقع است که از پدر و مادرم حلالیت بطلبم و براى رفتن به سربازى و حضور در جبهه‌هاى جنگ اجازه بگیرم. با این امید وارد روستاى خود شد و به خانه رفت.

این شهید در ۵ مهر ۱۳۶۰ در منطقه عملیاتی پل مارد در عملیات ثامن‌الائمه به درجه رفیع شهادت نائل شد.

دانش‌آموزخبر‌نگار: فاطیما هوشمند