محسن عقیلی، کارگردان مستند «رویای صادقه»  در گفت و گو با پانا  درباره موضوع این اثر توضیح داد: «این فیلم درباره بزرگ‌ترین حادثه تروریستی پس از انقلاب اسلامی، یعنی انفجار دو عامل انتحاری در گلزار شهدای کرمان همزمان با سالگرد سردار شهید حاج قاسم سلیمانی است. به‌طور طبیعی چنین سوژه‌ای برای مستندساز جذابیت دارد، از آن جهت که بتواند چنین اتفاقی را روایت کند.»

این کارگردان درباره تجربه خاصی که در فرایند ساخت مستند به دست آورده است، گفت: «ساخت این فیلم دو نکته مهم و آموزنده برای من داشت؛ نخست اینکه در روایت اتفاقات بزرگ، به‌ویژه حوادث دلخراش و تروریستی، معمولاً اولین اقدامی که صورت می‌گیرد این است که مستندساز سراغ روایت امنیتی داستان می‌رود؛ یعنی به سراغ متولیان امنیت می‌رود تا مشخص شود عوامل انتحاری از کجا وارد کشور شده‌اند، برنامه‌شان چه بوده، همراهانشان چه کسانی بوده‌اند و چه کسانی مسیر را برایشان هموار کرده‌اند. در حالی‌ که درام و روایت‌های انسانی مرتبط با این اتفاق‌ها غالباً در حاشیه قرار می‌گیرند. اما وقتی از عمق فاجعه فاصله می‌گیریم، می‌بینیم راویان جذاب‌تر و روایت‌های انسانی‌تری وجود دارد که ابعاد عاطفی و انسانی حادثه را بهتر منتقل می‌کنند. بهترین نتیجه‌ای که در پژوهش این مستند به دست آوردم، همین گروه‌هایی بودند که در فیلم می‌بینیم؛ یعنی کادر اورژانس، هلال‌احمر، امدادگران، کادر درمان و نیروهایی که در خط مقدم حادثه حضور داشتند، اما مسئولیت امنیتی نداشتند و روایت‌هایشان ذاتا انسانی است.»

وی ادامه داد: «نکته دوم این است که در حوادثی مانند این یا در هر مستندی که به آرشیو نیاز دارد، هرچقدر مستندساز در به‌دست‌آوردن و جمع‌آوری آرشیو سماجت بیشتری به خرج دهد، نتیجه مؤثرتر خواهد بود. بدون این سماجت اساسا نباید سراغ مستند آرشیوی رفت. به‌دست‌آوردن آرشیو چنین حادثه‌ای که ابعاد امنیتی دارد، بسیار دشوار بود؛ اما ما تلاش کردیم و خداوند نتیجه آن را به ما نشان داد. بنابراین یکی از چالش‌های اصلی ما، همین دستیابی به منابع آرشیوی بود.»

این مستندساز اضافه کرد: «از سوی دیگر، پرداختن به یک سوژه فوق‌امنیتی، آن هم درباره بزرگ‌ترین حادثه تروریستی چند دهه گذشته، به‌خودی‌خود حساسیت‌برانگیز است. طبیعی است که یک مستندساز مستقل برای نزدیک شدن به چنین موضوعی با دشواری روبه‌رو شود؛ چه در مراجعه به دستگاه‌های مختلف، چه در دریافت آرشیو. این موارد زمان‌بر و طاقت‌فرسا بود، اما خوشبختانه توانستیم بر این چالش‌ها غلبه کنیم. لازم به ذکر است که بسیاری از آرشیوهای مربوط به بیمارستان‌ها را هم با سختی و از منابعی غیر از دانشگاه و بیمارستان‌ها تهیه کردیم.»

عقیلی در پایان، جشنواره «سینماحقیقت» را پیشانی جشنواره‌های سینمای مستند کشور دانست و گفت: «همه مستندسازها می‌دانند که جشنواره حقیقت، مهم‌ترین جشنواره مستند در ایران است و پذیرفته‌شدن در آن حتی بدون دریافت جایزه، یرای هر مستندساز افتخار محسوب می‌شود؛ چراکه نام او در کنار اساتیدی قرار می‌گیرد که سال‌ها از آنان آموخته‌ایم. در فهرست امسال، نام استادانی مانند محمدعلی فارسی دیده می‌شود؛ کسانی که عمر خود را صرف سینمای مستند کرده‌اند و به تعبیر برخی دوستان، دیگر جای خالی در ویترینشان برای تندیس تازه نمانده است. خواهش من از دبیرخانه و نیز اساتیدی که حق استادی بر گردن ما دارند این است که اجازه دهند حضور جوان‌ترها پررنگ‌تر شود. وقتی در یک بخش نام استادان برجسته دیده می‌شود، بسیاری از جوانان جرأت نمی‌کنند وارد رقابت شوند و این مسئله مهمی است.»

وی افزود: «شاید استادان باید تا حدی کنار بایستند تا آثار جوان‌ترها دیده شود و هم دبیرخانه باید توجه کند که اگر استاد بزرگی اثری ارائه داده، داوری صرفاً به اعتبار نام او نباشد؛ بلکه آثار جوان‌ترها بر اساس تجربه و تلاش خودشان سنجیده شوند.»

«رویای صادقانه» در بخش جایزه شهید آوینی نوزدهمین جشنواره «سینماحقیقت» روی پرده می‌رود.