دریاچه‌های فلات تبت به‌ویژه در معرض تغییرات اندازه هستند؛ زیرا عمدتاً در حوضه‌های اندروئیک قرار دارند؛ به این معنی که آب به داخل جریان دارد اما خروجی طبیعی ندارد. عواملی مانند میزان بارندگی، سرعت تبخیر و شدت ذوب فصلی خاک‌های یخ‌زده و ذوب یخ‌های یخبندان نقشی کلیدی در کنترل تعداد و اندازه دریاچه‌های این فلات دارند.برخی از گروه‌های پژوهشی به افزایش بارندگی به‌عنوان محرک اصلی گسترش دریاچه در این منطقه اشاره کردند؛ برخی دیگر نیز افزایش دمای هوا و ذوب‌شدن یخچال‌های طبیعی و خاک منجمد (پرمافراست) را نیز به‌عنوان عوامل مهم ذکر کردند.
پژوهشگران دیگر اثرات فعلی و پیش‌بینی‌شده این دریاچه‌های در حال گسترش را بررسی کردند. بر اساس مقاله یک گروه پژوهشی که در نِیچِر ژئوسایِنس (Nature Geoscience) منتشر شد گسترش دریاچه‌ها مطابق پیش‌بینی تا سال ۲۱۰۰ میلادی ممکن است به «تأثیر گسترده اجتماعی و زیست‌محیطی» منجر شود و صدها کیلومتر جاده، صدها سکونتگاه و ۱۰ هزار کیلومترمربع از علفزارها، تالاب‌ها و زمین‌های زراعی ممکن است زیر آب بروند.