مرده زایی به مرگ جنین در داخل رحم پس از هفته بیستم بارداری گفته می‌شود. این اتفاق ناگوار می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد که برخی از آن‌ها عبارتند از:

مشکلات مربوط به جفت

جدا شدن زودرس جفت: در این حالت، جفت قبل از زایمان از دیواره رحم جدا می‌شود که می‌تواند منجر به کاهش اکسیژن و مواد مغذی برای جنین و در نتیجه مرگ او شود.

نارسایی جفت: جفت نمی‌تواند به درستی وظایف خود را انجام دهد و مواد غذایی و اکسیژن کافی به جنین نمی‌رسد.

انفارکتوس جفت: بخشی از جفت به دلیل کاهش جریان خون دچار مرگ می‌شود و نمی‌تواند عملکرد طبیعی داشته باشد.

مشکلات مربوط به بند ناف

پیچیدن بند ناف دور گردن جنین: این حالت می‌تواند باعث قطع جریان خون به جنین و مرگ او شود.

گره خوردن بند ناف: گره خوردن بند ناف نیز می‌تواند منجر به قطع جریان خون و اکسیژن به جنین شود.

افتادگی بند ناف: بند ناف قبل از جنین از دهانه رحم خارج می‌شود و می‌تواند تحت فشار قرار بگیرد و جریان خون به جنین را مختل کند.

عفونت‌ها

عفونت‌های داخل رحمی: عفونت‌هایی که در دوران بارداری در رحم ایجاد می‌شوند، می‌توانند منجر به مرگ جنین شوند.

عفونت‌های مقاربتی: برخی از عفونت‌های مقاربتی مانند سیفلیس می‌توانند باعث مرده زایی شوند.

مشکلات مربوط به مادر

دیابت: دیابت کنترل نشده در دوران بارداری می‌تواند خطر مرده زایی را افزایش دهد.

فشار خون بالا: فشار خون بالا نیز می‌تواند منجر به مشکلات جفت و در نتیجه مرده زایی شود.

بیماری‌های خود ایمنی: برخی از بیماری‌های خود ایمنی مانند لوپوس می‌توانند خطر مرده زایی را افزایش دهند.

چاقی: چاقی مادر نیز می‌تواند از عوامل خطر برای مرده زایی باشد.

مشکلات مربوط به جنین

ناهنجاری‌های ژنتیکی: برخی از ناهنجاری‌های ژنتیکی می‌توانند منجر به مرگ جنین شوند.

مشکلات ساختاری: مشکلات ساختاری در اندام‌های جنین نیز می‌توانند باعث مرده زایی شوند.

سایر عوامل

مصرف دخانیات و الکل: مصرف دخانیات و الکل در دوران بارداری می‌تواند خطر مرده زایی را افزایش دهد.

ضربه به شکم: ضربه شدید به شکم مادر می‌تواند منجر به مرده زایی شود.

علت نامشخص: در برخی موارد، علت مرده زایی مشخص نیست.

در صورت تجربه مرده زایی، بسیار مهم است که با پزشک خود در مورد علل احتمالی و گزینه‌های پیشگیری در بارداری‌های آینده صحبت کنید.