دیگر خبری از آن بازی‌های جدی و سرگرم‌کننده بر سطح سیاره سرخ نیست. خواهشاً مرا به Red Faction، به آن دنیای سندباکس و تخریب‌پذیر بازگردانید.

در جریان رویداد سامر گیم فست (Summer Game Fest) سال گذشته، تریلر یک بازی ترسناک و بقا محور را دیدیم که در فضای خارج از جو اتفاق می‌افتاد. سپس تریلری از یک عنوان ترسناک و بقا محور دیگر را دیدیم که آن هم در فضا جریان داشت. پس از آن، ما با تریلر یک بازی بقا محور دیگر که از اتفاق، آن هم در فضای خارج از ماورای جو می‌گذشت پذیرایی شدیم. برای جمع‌بندی مطالب فوق‌الذکر، در نهایت به تماشای یک تریلر نشستیم که در …؛ بله متاسفانه.

هر عنوان فضایی‌ای نمی‌تواند زیبایی و ترس Outer Wilds را یکجا به شما تقدیم کند، یا به شما این آزادی را بدهد که در جهان دست‌نخورده و سرشار از پتانسیل No Man’s Sky کاوش کنید؛ با این حال، چرا به نظر می‌رسد در دوره‌ای گیر افتاده‌ایم که اکثریت عناوین فضایی به دنبال مضطرب ساختن ما هستند؟

من نیز مانند شما عاشق بازی‌هایی همچون Dead Space و Alien: Isolation هستم، اما تنوع، چاشنیِ زندگی است و به جای ترسیدن از تهدیدات بیگانه، می‌خواهم یک ارتش تک‌نفره باشم که قادر به تغییر ساختار یک سیاره با چیزهای کوچکی مانند بمب دست‌ساز و یک چکش بود. بله، می‌خواهم یک بازی Red Faction دیگر داشته باشم.

من از فرنچایز مورد بحثم فقط نسخه Red Faction: Guerrilla را بازی کرده‌ام، ریبوتی که این سری را برای کنسول‌های PS3 و Xbox 360 دوباره راه‌اندازی کرد. مطمئن باشید یک روز نسخه‌های اصلی را پیدا می‌کنم و Red Faction: Armageddon را امتحان خواهم کرد. شنیده‌ام Armageddon تخریب‌پذیری و گیم‌پلی پویای بازی‌های قبل را به یک شوتر سوم‌شخص با هدف کشنده هیولاها تغییر می‌دهد، بنابراین برای تجربه آن عجله‌ای ندارم.

Red Faction: Guerrilla داستان الک میسون (Alec Mason) را روایت می‌کند، مردی که توسط نیروهای تمامیت‌خواه زمین (یک سازمان استعماری بین‌ستاره‌ای که فعالیت‌های روی مریخ را سرکوب می‌کند)، به سمت افراط‌گرایی سوق داده شده است تا بتوانند منابع ارزشمندی را به زمین ارسال کنند.

با همین خلاصه‌ای که برایتان تعریف کردم احتمالاً فهمیده‌اید با یک داستان شسته و رفته طرف هستیم، اما مهم‌تر از آن، شما می‌توانید هر ساختمان و سازه‌ای را که می‌بینید، منفجر کرده و با خاک یکسان کنید. این فوق‌العاده است.

اواخر دهه ۰۰ و اوایل دهه ۱۰ همه‌چیزِ یک بازی در مورد سیستم تخریب‌پذیری پویای آن بود. Battlefield: Bad Company 2، سری Just Cause و تا حدودی The Saboteur همگی بر لذت تبدیل سازه‌های بزرگ و تحت اشغال فاشیست‌ها به انبوهی از آوار تأکید داشتند. دلم برای آن روزها تنگ شده است.

حتی در حال حاضر نیز می‌توان از Red Faction: Guerilla لذت برد. نسخه خوش‌ساختی هم به نام Re-Mars-tered وجود دارد که در سال ۲۰۱۸ منتشر شد و در عین آنکه مانند یک DLC داستان محور برای بازی عمل می‌کرد، رنگ و بوی تازه‌ای به آن بخشید. پنج سال از انتشار آخرین محصول می‌گذرد، بدان معنی که احتمالاً در ۱۲ ماه آینده می‌توانیم شاهد ورود جدیدی به این سری باشیم.

زمان مناسبی برای ساخت یک دنباله مستقیم از Red Faction: Guerilla است. بازار بازی‌های فضایی با عناوین ترسناک و بقا محور اشباع شده و به نظر نمی‌رسد به این زودی‌ها فروکش کند. بازی‌ای که در آن کاروان‌های نظامی را با فروریختن یک پل بر روی آن‌ها، قبل از اینکه چهره‌شان را به پتک خود معرفی کنید، نابود می‌سازید، یک تغییر دوست‌داشتنی خواهد بود.

همچنین سلاح‌های قوی‌تری مانند اسلحه Junk-Gun وجود داشت که با شلیک برق می‌توانست مردم را در وسایل نقلیه بکشد و تفنگ نانویی که می‌توانست مردم، کامیون‌ها و ساختمان‌ها را متلاشی کند. چگونه می‌توانم بمب تکینگی را فراموش کنم؟ بمبی که با ایجاد یک گرداب گرانشی هر چیزی را سلاخی می‌کرد. باور کنید می‌توانستم در وصف آن همه ویرانی یک شعر بنویسم.

من از فرار کردن و بودن در ایستگاه‌های فضایی ترسناک و خالی از سکنه‌ای که در انتهای بی‌پایان فضا شناور هستند، خسته شده‌ام. من را به سطح قرمز و خاکی مریخ ببرید، چند نارنجک و یک تبر به من بدهید و بگذارید آزاد باشم. ۱۳ سال از زمانی که الک (Alec) امنیت سطح سیاره را تضمین کرد می‌گذرد و من مطمئن هستم که EDF (نیروهای اشغالگر مریخ) به مدت کافی زمان داشته‌اند تا دوباره خود را سازماندهی کنند. حالا وقت آن است که ما برای راند دوم مبارزات آماده شویم.

از توجه و همراهی شما عزیزان صمیمانه سپاسگزارم.

منبع: TheGamer