به گزارش سلامت نیوز به نقل از ادوتوپیا شایلا اوینگ، معلم زبان انگلیسی و نمایش، تا سال ۲۰۲۰ هرگز مشکل دندان نداشت، اما در پی فشارهای ناشی از استرس دوران همه‌گیری کرونا، به شدت دندان‌هایش را روی هم می‌فشرد. دندان‌پزشک او اعلام کرد که اگر اقدامی برای کاهش استرس نکند، سلامت کلی‌اش در خطر خواهد بود. شایلا که ماه‌ها به دانش‌آموزان و همکاران خود کمک کرده بود، دچار بی‌خوابی و فرسودگی شده بود. حالا، پس از چند سال مشاوره و بازیابی سلامتش، به عنوان مدیر دبیرستان پِکین در ایالت ایلینوی آماده شروع سال تحصیلی جدید می‌شود.
شایلا به این نتیجه رسیده که مراقبت بیش از حد از دیگران، حتی با نیت‌های خیر، هزینه‌ای برای سلامتی دارد. او می‌گوید: «نمی‌توان بدون پرداخت هزینه‌ای از دیگران حمایت کرد. من باید می‌فهمیدم چه چیزی باعث به هم‌ریختگی جسمی و روحی‌ام شده بود.»
آموزش برای تاب‌آوری عاطفی:
بسیاری از معلمان تازه‌کار بدون آموزش کافی برای مواجهه با استرس‌های ناشی از همدلی با دانش‌آموزان وارد کلاس می‌شوند. پاتریشیا جنینگز، استاد دانشگاه ویرجینیا، معتقد است که همدلی با دانش‌آموزان ضروری است، اما وقتی این همدلی به استرس تبدیل شود، برای معلم خطرناک خواهد بود. جنینگز با همکار خود، هلن مین، برنامه‌ای به نام CARE را برای آموزش تاب‌آوری و مرزبندی عاطفی به معلمان پیشنهاد می‌کند.
در ادامه، معلمان باتجربه توصیه‌هایی برای مدیریت این چالش‌ها ارائه می‌دهند:
۱- گروه حمایتی خود را پیدا کنید:
معلمان جدید باید به سرعت با منابع حمایتی مدرسه آشنا شوند و بدانند چگونه از دیگر بزرگسالان مدرسه، مانند مدیران و مشاوران، کمک بگیرند. شایلا توصیه می‌کند: «مشکلات دانش‌آموزان را به تنهایی به دوش نکشید؛ شما آموزش ندیده‌اید تا همه مسائل را حل کنید.»
۲- روتین‌های مراقبتی را از ابتدا تنظیم کنید:
چلسیا نلسون، معلمی باتجربه، به دانش‌آموزان خود روتین‌هایی را برای بازیابی آرامش معرفی می‌کند تا قبل از بحرانی شدن اوضاع، به آن‌ها کمک کند. او از آن‌ها می‌پرسد: «فکر می‌کنی الان به چه چیزی نیاز داری؟» و گزینه‌های مختلفی را پیشنهاد می‌دهد.
۳- میزان درگیر شدن با مشکلات را مدیریت کنید:
شایلا می‌گوید: «همیشه نمی‌توان خود را کاملاً از مشکلات دانش‌آموزان جدا کرد.» با این حال، کاتلین بی اضافه می‌کند: «سلامت روان خودتان هم مهم است. اگر خسته و فرسوده باشید، نمی‌توانید به خودتان یا دانش‌آموزان کمک کنید.»
۴- مانند یک مردم‌شناس فکر کنید:
وقتی دانش‌آموزان رفتار نامناسبی دارند، به جای واکنش سریع، مکث کنید و رفتار آن‌ها را با کنجکاوی تحلیل کنید. معلمی به نام کارن هرتلین تأکید می‌کند که نباید رفتار دانش‌آموزان را شخصی تلقی کنید. او می‌گوید: «به یاد داشته باشید، رفتار دانش‌آموزان به شما مربوط نمی‌شود و تقصیر شما نیست.»
۵- روابط را بازتعریف کنید:
گرچه ایجاد روابط مثبت با دانش‌آموزان بسیار مهم است، اما معلمان باید حریم مناسبی میان خود و دانش‌آموزان ترسیم کنند. جنینگز می‌گوید: «شما دوست دانش‌آموزان نیستید.» هدف اصلی این است که به دانش‌آموزان کمک کنید، اما وقتی مشکلاتشان فراتر از توان شماست، باید از یک مشاور کمک بگیرید.
با کمک برنامه‌هایی مانند CARE و استفاده از استراتژی‌های مشخص، معلمان می‌توانند با مهربانی به نیازهای دانش‌آموزان پاسخ دهند، بدون اینکه سلامت روانی و جسمی خود را به خطر بیندازند. مهم است که معلمان همواره به حفظ تعادل میان زندگی حرفه‌ای و شخصی خود توجه داشته باشند تا بتوانند به‌خوبی از دانش‌آموزان حمایت کنند.