نواندیش: بر کسی پوشیده نیست که ورزش مزایای بی شماری برای سلامت روان دارد و می تواند به درمان علائم افسردگی کمک کند. مکانیسم های فرضی متعددی در پس نحوه عملکرد آن وجود دارد و محققان دانشگاه کالج لندن نظریه جدیدی را به این ترکیب اضافه کرده اند.

به گزارش زهرا حسین زاده از سرویس ترجمه نواندیش، در گزارش جدیدی که در مجله Translational Psychiatry منتشر شده است، محققان چارچوب پیشنهادی خود را برای اینکه چگونه التهاب، دوپامین و انگیزه ممکن است ارتباط بین ورزش و علائم افسردگی باشد، ارائه می‌کنند. ما یک مرور کلی از اطلاعات جدید و آنچه ممکن است برای آینده ورزش به عنوان یک درمان افسردگی داشته باشد، ارائه خواهیم داد.

از حرکت تا انگیزه

این مقاله راه‌های ارتباط افسردگی، التهاب، دوپامین، انگیزه و ورزش را بیان می‌کند و روشی را پیشنهاد می‌کند که در آن ورزش ممکن است اثرات ضد افسردگی داشته باشد.

افسردگی

افسردگی اغلب با غم و اندوه مرتبط است، اما علائم عمیق تر می شوند. این مقاله بر روی علائم بی لذتی، خستگی، و اختلال شناختی تمرکز دارد که به عنوان “علاقه-فعالیت” گروه بندی می شوند. زندگی با این علائم می تواند بر توانایی افراد برای کار، معاشرت و لذت بردن از زندگی تأثیر بگذارد.

علائم انگیزشی و دوپامین

یک پیامد رایج از علائم علاقه-فعالیت، فقدان انگیزه است. با آنهدونیا شروع می شود – که به عنوان ناتوانی در احساس لذت تعریف می شود. آنهدونیا ممکن است به دلیل اختلال در دوپامین ایجاد شود.

دوپامین یک انتقال دهنده عصبی در مرکز پاداش مغز است. افراد مبتلا به آنهدونیا ممکن است پردازش پاداش را مختل کرده باشند، بنابراین انگیزه خود را از دست می دهند زیرا نمی توانند پس از انجام یک کار “پاداش” را احساس کنند. دوپامین برای ایفای نقش در انگیزه به خوبی تثبیت شده است.

افسردگی، دوپامین و التهاب

تحقیقات زیادی نشان می دهد که علائم افسردگی مرتبط با انگیزه ممکن است با التهاب مرتبط باشد. افراد مبتلا به افسردگی و آنهدونیا اغلب دارای التهاب مزمن هستند. برعکس، التهاب مزمن با افزایش خطر ابتلا به افسردگی مرتبط است.

کاهش التهاب برای افراد مبتلا به التهاب مزمن ممکن است علائم افسردگی از جمله آنهدونیا را کاهش دهد. تحقیقات دیگر نشان می دهد که التهاب فعالیت دوپامین را کاهش می دهد. در برخی از مطالعات حیوانی، القای التهاب دوپامین را کاهش می‌دهد و رفتارهای افسردگی را تحریک می‌کند.

ورزش کنید

قسمت بعدی گزارش به بررسی نحوه تلاقی این متغیرها (التهاب، دوپامین و افسردگی) با ورزش می پردازد.

ورزش و افسردگی

به خوبی ثابت شده است که فعالیت بدنی بیشتر می تواند احتمال ابتلا به افسردگی را کاهش دهد یا به کاهش علائم برای افرادی که افسردگی دارند کمک کند.

مکانیسم های بالقوه ورزش به عنوان یک داروی ضد افسردگی

جدای از این چارچوب جدید، در اینجا چند راه بالقوه دیگر وجود دارد که ورزش ممکن است اثر ضد افسردگی داشته باشد.

ورزش باعث کاهش التهاب می شود

تحقیقات نشان می دهد که ورزش اثر ضد التهابی دارد، اما فقط پس از ورزش مداوم در یک دوره طولانی. این گزارش به تفاوت بین پاسخ حاد مغز به ورزش (تقویت لحظه ای خلق و خو) و اثرات طولانی مدت تمرین مکرر در طول یک برنامه تمرینی اشاره می کند.

ورزش دوپامین را افزایش می دهد

تحقیقات زیادی نشان می دهد که ورزش هوازی، به ویژه، انتقال دوپامین را افزایش می دهد. دوپامین بیشتر ممکن است انگیزه را به خصوص برای افراد مبتلا به آنهدونیا افزایش دهد. بهترین نتایج از تمرین طولانی مدت (هفته، ماه و سال) به دست می آید.

فرضیه: کاهش التهاب فضا را برای انتقال دوپامین ایجاد می کند

اصل بحث به اینجا می رسد. افسردگی با دوپامین کم، انگیزه کم و التهاب بالا همراه است. ورزش می تواند التهاب را کاهش دهد، انتقال دوپامین را تقویت کند و انگیزه را آغاز کند.

ایده این است که این دو را در کنار هم قرار دهیم: از ورزش برای کاهش التهابی که افسردگی را بدتر می کند استفاده کنید تا راه افزایش بالقوه دوپامین را باز کنید.

در این گزارش به یک مطالعه حیوانی اشاره شده است. در مورد التهاب، ورزش از دوپامین از دست رفته ناشی از التهاب محافظت می کند، دوپامین بیشتری را منتقل می کند و فعالیت های دیگر مغز را آغاز می کند. تئوری این است که ممکن است این روش در انسان نیز کار کند.