روزنامه رسالت در گزارشی به بررسی و تحلیل قانون حمایت از کودکان و نوجوانان در ایران پرداخته و نقاط قوت و ضعف این قانون را مشخص می‌کند. برخی از مهم‌ترین موارد ذکر شده عبارت‌اند از:
-
ضرورت بازنگری در تعریف «طفل»: تعریف فعلی بر اساس سن بلوغ شرعی، دارای مشکلات و ابهاماتی است. پیشنهاد شده که سن ۱۵ سال به عنوان تعریف دقیق‌تر و ثابت‌تر در قانون ذکر شود. این تغییر می‌تواند از بروز تفسیرهای متفاوت و مشکلات ناشی از تفاوت در تفسیرهای مذهبی جلوگیری کند.
-
خلأ قانونی در مورد بهره‌کشی اقتصادی: تعریف بهره‌کشی اقتصادی در قانون محدود است و تنها به موارد مشخصی مانند تکدی‌گری اشاره دارد. پیشنهاد شده که این تعریف گسترش یابد و هرگونه به‌کارگیری کودک برخلاف قوانین، حتی در موارد غیرقانونی، در این تعریف قرار گیرد.
-
مجازات ناکافی برای جرائم علیه کودکان: در برخی مواد، مانند ماده ۷، مجازات‌های در نظر گرفته شده تناسبی با شدت جرم ندارد. لازم است مجازات‌ها بازدارنده‌تر و مؤثرتر باشند تا از وقوع چنین جرائمی پیشگیری شود.
-
ضرورت تقویت نقش پلیس ویژه اطفال و نوجوانان: با توجه به حساسیت مسائل مرتبط با کودکان، پیشنهاد شده که تمامی مراحل رسیدگی به جرائم اطفال و نوجوانان باید توسط پلیس ویژه انجام شود. این تغییر می‌تواند به رسیدگی تخصصی‌تر و کاهش آسیب‌های روانی و اجتماعی در این فرایند کمک کند.
-
بازنگری در برخورد با پدیده‌های نوظهور: مواردی همچون قاچاق کودکان و بهره‌کشی از آنها به‌عنوان نیروی کار باید با مجازات‌های شدیدتر و مشخص‌تر روبه‌رو شوند. همچنین به ضرورت تقویت حمایت قانونی برای مقابله با این موضوع اشاره شده است.
-
نقش آموزش‌وپرورش در جلوگیری از ترک تحصیل: آموزش‌وپرورش باید نقش نظارتی و کنترلی بیشتری در شناسایی کودکان ترک تحصیل کرده ایفا کند و با همکاری سایر نهادها از حقوق تحصیلی کودکان حمایت کند.
این گزارش نشان‌دهنده این است که علی‌رغم تصویب قانون جدید حمایت از کودکان و نوجوانان، این قانون همچنان نیاز به بازنگری و اصلاحاتی برای حفاظت بهتر از حقوق کودکان و نوجوانان دارد. اجرای دقیق‌تر، همکاری بین نهادها، و بازنگری در برخی از مواد قانونی می‌تواند به بهبود وضعیت حقوق کودکان در ایران کمک کند.