به گزارش سلامت نیوز حنیف رضا گلزار کارشناس ارشد خاک وآب و کنشگر محیط زیست در یک یادداشت اختصاصی برای “سلامت نیوز” درخواست کرد تا دو حق رای برای دو سازمان حافظ طبیعت ایران تثبیت شود. متن این یادداشت را در ادامه بخوانید.

پرده نخست؛ درخواست حق رای برای رییس سازمان حفاظت محیط زیست در هیات دولت

بی گمان خیلی ها نمی دانند که رییس سازمان حفاظت محیط زیست، اگرچه در نشست های هیات دولت شرکت می کند ولی با استناد به ماده(2) فصل(1) از “آیین نامه داخلی هیات دولت”، مصوب 08/09/1368، نام این سازمان در لیست اعضایی که “حق حضور دایم در جلسات هیات دولت” را دارند نیست. از سوی دیگر با استناد به ماده(3) فصل(1) همین آیین نامه، اعضای برخوردار از حق رأی دولت عبارتند از؛ « رییس جمهور، وزراء و معاون اول رییس جمهور».

ماده(1) فصل(1) این آیین نامه نیز آشکارا می گوید که؛ «جلسه هیأت دولت با حضور ۱۶ نفر از اعضای صاحب رأی هیأت دولت رسمیت می‌یابد و تصمیمات با اکثریت مطلق عده حاضر معتبرخواهد بود». بنابراین نیازی به هیچ واکاوی و بازگفتی نیست که حضور رییس سازمان حفاظت محیط زیست در نشست های هیات دولت، تنها جنبه نمادین دارد و این در حالی است که جایگاه “حفاظت محیط زیست” در قانون اساسی بسیار ویژه دیده شده است.

از این روی و با در نظر گرفتن اندازه نابسامانی های محیط زیست کشور و پیش بینی گسترده تر شدن این نابسامانی ها در آینده پیش رو، بایسته و شایسته است تا هیات محترم وزیران، نسبت به ویرایش آیین نامه داخلی هیات دولت به گونه ای که رییس سازمان حفاظت محیط زیست نیز بتواند در جایگاه عضو، دارای حق رای در نشست های هیات دولت شرکت نماید، مطالبه و درخواستی در راستای “امنیت زیستی” و در نگاهی کلان تر “منافع ملی” است. بی گمان بالابردن جایگاه و وزن سازمان حفاظت محیط زیست در ساختار دولت، می تواند اثرگذاری این سازمان کم رمق و به حاشیه رانده شده را بازسازی نماید و بسیاری از خودسری ها در ساختار اداری و کارگزاری دولت را کاهش دهد.

پرده دوم؛ درخواست حق رای برای سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور در “کارگروه ارزیابی اثرات محیط زیستی”

از سوی دیگر، در “کارگروه ارزیابی اثرات محیط زیستی” که در سازمان حفاظت محیط زیست برای بررسی پیامدهای محیط زیستی طرح های عمرانی کشور تشکیل می شود، نمایند یا نمایندگانی از سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور عضویت رسمی ندارند. با استناد به ماده (2) “آیین نامه ارزیابی اثرات زیست محیطی طرح ها و پروژه های بزرگ تولیدی، خدماتی و عمرانی” مصوب 03/11/1390، ترکیب اعضای “کارگروه ارزیابی اثرات زیست محیطی” عبارتند از معاون محیط زیست انسانی سازمان(رییس کارگروه)، مدیرکل یا نماینده تام الاختیار معاونت برنامه ریزی و نظارت راهبردی رییس جمهور و نماینده تام الاختیار رییس دستگاه اجرایی(حداقل در سطح مدیرکل).

پیش بینی نشدن حضور نماینده ای از سوی سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور که کارگزاری بیش از 82 درصد پهنه های طبیعی و ملی این سرزمین را در اختیار دارد آن هم در”کارگروه ارزیابی اثرات زیست محیطی”، موجب می شود تا دیدگاه های فنی و کارشناسی این سازمان در راستای شرح وظایف و ماموریت های تکلیف شده، نادیده انگاشته شود. از سوی دیگر تجربه نشان داده که همین چالش نادیده گرفتن سازمان کارگزار منابع طبیعی کشور در این کارگروه، در بسیاری از موارد زمینه ساز فرار رو به جلوی سازمان منابع طبیعی در مخالفت و جلوگیری از اجرای طرح های عمرانی ویرانگر در عرصه های ملی شده است. از این روی باز هم شایسته و بایسته است تا ریاست محترم سازمان حفاظت محیط زیست، با بیان این چالش و کاستی بزرگ در هیات دولت، در راستای کارآمدی ساختار”کارگروه ارزیابی اثرات زیست محیطی”، درخواست اصلاح آیین نامه های در پیوند با این چالش را به شکلی که سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور نیز درجایگاه عضو دارای رای به این کمیته افزوده شود از هیات دولت درخواست و پیگیری نماید.