کد خبر: 289663

تاریخ انتشار: چهارشنبه 09 شهريور 1401 – 17:40

از دیدگاه علمی، خنده یک واکنش ساده نیست، بلکه حاصل همکاری چند بخش مهم مغز است. هنگام خندیدن، نواحی مرتبط با هیجان، حافظه و تصمیم‌گیری به‌طور هم‌زمان فعال می‌شوند و همین هماهنگی، حس لذت و رهایی را ایجاد می‌کند.مطالعات تصویربرداری مغزی نشان می‌دهد خنده باعث ترشح اندورفین می‌شود؛ ماده‌ای طبیعی که درد را کاهش می‌دهد و احساس آرامش ایجاد می‌کند. به همین دلیل است که پس از خندیدن، حتی تنش‌های بدنی نیز کمتر احساس می‌شوند.دوپامین، که به «پیام‌رسان پاداش» معروف است، نقش کلیدی دیگری در این فرایند دارد. با هر خنده، مغز پیام می‌گیرد که شرایط امن است و می‌توان لحظه‌ای از حالت آماده‌باش خارج شد.جالب آن‌که مغز تفاوت زیادی میان خنده خودجوش و خنده‌ای که آگاهانه ایجاد می‌شود قائل نیست. همین ویژگی باعث شده متخصصان سلامت روان از تمرین لبخند و خنده در برنامه‌های کاهش استرس استفاده کنند.خنده همچنین کارکردی اجتماعی دارد. نورون‌های آینه‌ای در مغز باعث می‌شوند دیدن خنده دیگران، تمایل به خندیدن را در ما فعال کند. این مکانیسم زیستی توضیح می‌دهد چرا خنده در جمع‌ها سریع پخش می‌شود.از منظر سلامت عمومی، خندیدن منظم با کاهش سطح هورمون‌های استرس مانند کورتیزول همراه است؛ عاملی که در درازمدت به سلامت قلب و سیستم ایمنی کمک می‌کند.پژوهش‌ها نشان می‌دهد افرادی که در زندگی روزمره فرصت بیشتری برای شوخی، معاشرت و خنده دارند، انعطاف‌پذیری روانی بالاتری از خود نشان می‌دهند.کارشناسان تأکید می‌کنند خنده جایگزین درمان پزشکی یا روان‌درمانی نیست، اما می‌تواند نقش حمایتی مؤثری داشته باشد.در نهایت، مغز انسان خنده را دوست دارد چون خنده نشانه بقا، ارتباط و امنیت است؛ حالِ خوبی ساده که ریشه‌ای عمیق در زیست‌شناسی ما دارد.

تهیه و تنظیم: طوبی میرزاحسینی