باستان‌شناسان در نزدیکی دریاچۀ جلیل در فلسطین گنجینه‌ای نادر شامل سکه‌ها و جواهرات طلایی متعلق به دوران بیزانس کشف کرده‌اند که قدمتشان حدودا به ۱۴۰۰ سال پیش برمی‌گردد.
فرادید: باستان‌شناسان در نزدیکی دریاچۀ جلیل در فلسطین گنجینه‌ای نادر شامل سکه‌ها و جواهرات طلایی متعلق به دوران بیزانس کشف کرده‌اند که قدمتشان حدودا به ۱۴۰۰ سال پیش برمی‌گردد.
این گنجینه که شامل ۹۷ سکه طلای خالص و ده‌ها قطعه جواهر از جمله گوشواره‌هایی با مروارید، سنگ‌های نیمه قیمتی و شیشه بود، در محوطه شهر باستانی هیپوس در دامنه‌های جولان پیدا شد. مایکل آیزنبرگ، باستان‌شناس و یکی از مدیران کاوش می‌گوید: «این جزو پنج گنجینه بزرگ طلای آن دوره است که تا کنون در این منطقه یافت شده؛ وجود جواهرات و سکه‌های کوچک ارزش آن را بیشتر کرده و از نظر سکه‌شناسی نیز اهمیت زیادی به آن بخشیده. تا کنون نمونه‌ای از این نوع در هیپوس یافت نشده است».
ادی لیپسمن، کاشف فلزیاب، در ماه ژوئیه هنگام جستجو در کنار یک سنگ بزرگ و دو دیوار باستانی به این گنجینه برخورد کرد. او می‌گوید: «دستگاه به شدت فعال شد و نمی‌توانستم باور کنم؛ وقتی کمی زمین را کندم، سکه‌های طلایی یکی پس از دیگری ظاهر شدند.»
سکه‌ها تصاویری از امپراتورهای مختلف بیزانس دارند و از زمان حکومت ژوستین اول (۵۱۸ تا ۵۲۷) تا اوایل حکومت هراکلیوس (۶۱۰ تا ۶۱۳، هرچند او تا ۶۴۱ حکومت می‌کرد) را در بر می‌گیرند. بر روی برخی سکه‌ها هنوز آثار پارچه دیده می‌شد که نشان می‌دهد گنجینه زمانی در پارچه پیچیده شده بود.
دلیل دفن این گنجینه مشخص نیست، اما تاریخ نشان می‌دهد شهر هیپوس در قرن هفتم منطقه‌ای پرتنش بود. در سال ۶۱۴، ارتش امپراتوری ساسانی وارد فلسطین بیزانسی شد و به همین دلیل ساکنان مسیحی شهرها، از جمله هیپوس، ثروت خود را مخفی کردند. منطقه برای سال‌ها محل نبردهای متعدد باقی ماند؛ اورشلیم در این حمله به دست ایرانیان افتاد اما بیزانسی‌ها حدود ۱۵ سال بعد آن را دوباره بازپس گرفتند؛ نهایتا در سال ۶۳۶ مسلمانان کنترل منطقه را به دست گرفتند.
آیزنبرگ می‌گوید: «نیمه اول قرن هفتم بیشترین تعداد گنجینه‌های سکه‌های طلا و برنز را دارد، زیرا فتوحات ساسانی باعث آشفتگی گسترده شده بود و مردم از ترس گنجینه‌های زیادی را پنهان می‌کردند».
