آنتیبیوتیکها یکی از بزرگترین دستاوردهای پزشکی مدرن هستند که زندگی میلیونها انسان را نجات دادهاند. این داروها قادر به مبارزه با عفونتهای باکتریایی بوده و از گسترش بیماریهای واگیر جلوگیری میکنند. آنتیبیوتیکها به روشهای مختلفی با باکتریها مقابله میکنند، از جمله جلوگیری از تکثیر آنها، آسیب به دیواره سلولی، یا مهار سنتز پروتئینهای حیاتی باکتری. آشنایی با انواع آنتیبیوتیکها و نحوه عملکرد آنها برای پزشکان، داروسازان، دانشجویان پزشکی و حتی عموم مردم اهمیت فراوانی دارد تا مصرف صحیح و مؤثر این داروها را تضمین کند و از بروز مقاومت آنتیبیوتیکی جلوگیری نماید.
آنتیبیوتیکها موادی هستند که به طور خاص قادرند باکتریها را کشته یا رشد و تکثیر آنها را مهار کنند بدون آنکه به سلولهای بدن انسان یا حیوانات آسیب برسانند. این داروها در اصل از موجودات زنده مثل باکتریها و قارچها استخراج شدهاند، ولی امروزه نوعهای مصنوعی و نیمهسنتزی آنها نیز ساخته میشود.
آنتیبیوتیکها را میتوان از جهات مختلفی تقسیمبندی کرد، اما رایجترین روش دستهبندی آنها بر اساس ساختار شیمیایی و مکانیزم اثر است. در ادامه مهمترین خانوادههای آنتیبیوتیکی و نحوه عملکرد آنها شرح داده میشود.
بتالاکتامها (Beta-lactams)
معرفی
بتالاکتامها بزرگترین خانواده آنتیبیوتیکی هستند که شامل پنیسیلینها، سفالوسپورینها، کارباپنمها و مونوباکتامها میشوند.
مکانیزم عملکرد
این آنتیبیوتیکها به دیواره سلولی باکتری متصل شده و از سنتز پپتیدوگلیکان جلوگیری میکنند. پپتیدوگلیکان ماده اصلی ساختاری دیواره سلولی باکتری است که از شکستن آن، دیواره ضعیف شده و در نهایت باکتری میمیرد.
مثالها
کاربردها
بتالاکتامها برای درمان عفونتهای تنفسی، ادراری، پوستی و همچنین عفونتهای شدیدتر مثل مننژیت استفاده میشوند.
آنتیبیوتیکهای کینولون (Quinolones)
معرفی
کینولونها خانوادهای از آنتیبیوتیکهای با طیف وسیع هستند که به صورت خوراکی و تزریقی مصرف میشوند.
مکانیزم عملکرد
این داروها با مهار آنزیمهای DNA گایراز و توپویراز IV در باکتری، فرآیند تکثیر DNA و تقسیم سلولی را متوقف میکنند و به این ترتیب از تکثیر باکتری جلوگیری مینمایند.
مثالها
کاربردها
مناسب برای درمان عفونتهای دستگاه ادراری، عفونتهای تنفسی و عفونتهای پوست.
آنتیبیوتیکهای ماکرولید (Macrolides)
معرفی
ماکرولیدها آنتیبیوتیکهای با طیف وسیع و اغلب جایگزینی برای بیمارانی هستند که به پنیسیلین حساسیت دارند.
مکانیزم عملکرد
این داروها به زیرواحد ۵۰S ریبوزوم باکتری متصل شده و سنتز پروتئین را متوقف میکنند.
مثالها
کاربردها
در درمان عفونتهای دستگاه تنفسی فوقانی، برخی عفونتهای پوست و عفونتهای مقاربتی کاربرد دارند.
تتراسایکلینها (Tetracyclines)
معرفی
تتراسایکلینها از جمله قدیمیترین آنتیبیوتیکهای طیف وسیع هستند.
مکانیزم عملکرد
این داروها به زیرواحد ۳۰S ریبوزوم متصل شده و از ورود آمینواسید به زنجیره پروتئینی جلوگیری میکنند.
مثالها
کاربردها
در درمان عفونتهای ادراری، تنفسی، اسهال ناشی از باکتری، و بیماریهای خاصی مانند تیفوس کاربرد دارند.
آنتیبیوتیکهای آمینوگلیکوزید (Aminoglycosides)
معرفی
آمینوگلیکوزیدها برای درمان عفونتهای شدید و بیمارستانی استفاده میشوند.
مکانیزم عملکرد
آنها به زیرواحد ۳۰S ریبوزوم متصل شده و باعث ایجاد خطا در ترجمه mRNA و تولید پروتئینهای ناقص میشوند.
مثالها
کاربردها
در عفونتهای خون، عفونتهای شدید باکتریایی و درمان سل کاربرد دارند.
سولفونامیدها (Sulfonamides)
معرفی
سولفونامیدها از نخستین آنتیبیوتیکهای مصنوعی هستند.
مکانیزم عملکرد
این داروها مسیر سنتز اسید فولیک در باکتریها را مهار میکنند، فرآیندی که برای ساخت DNA و RNA ضروری است.
مثالها
کاربردها
در درمان عفونتهای ادراری، تنفسی و برخی عفونتهای رودهای استفاده میشوند.
لینکوزامیدها (Lincosamides)
معرفی
این داروها اغلب در درمان عفونتهای شدید باکتریهای گرم مثبت کاربرد دارند.
مکانیزم عملکرد
آنها به زیرواحد ۵۰S ریبوزوم متصل شده و سنتز پروتئین را مهار میکنند.
مثالها
کاربردها
عفونتهای استخوان، عفونتهای پوست و بافت نرم و عفونتهای شکمی.
گلیکوسیدها (Glycopeptides)
معرفی
این خانواده شامل آنتیبیوتیکهایی است که برای درمان عفونتهای مقاوم استفاده میشوند.
مکانیزم عملکرد
آنها سنتز دیواره سلولی را مهار کرده و باکتری را نابود میکنند.
مثالها
-
وانکومایسین
-
تلیپنومایسین
کاربردها
عفونتهای ناشی از استافیلوکوک مقاوم به متیسیلین (MRSA) و عفونتهای پیچیده.
انواع آنتیبیوتیکها از نظر طیف اثر
-
طیف باریک: فقط روی برخی باکتریها (مثلاً پنیسیلین روی باکتریهای گرم مثبت) مؤثرند.
-
طیف وسیع: روی باکتریهای گرم مثبت و گرم منفی تأثیر دارند (مثل آموکسیسیلین و کینولونها).
نحوه عملکرد آنتیبیوتیکها به تفصیل
مهار ساخت دیواره سلولی
باکتریها دیواره سلولی محکمی دارند که آنها را در برابر فشارهای محیطی محافظت میکند. داروهایی مانند بتالاکتامها با جلوگیری از سنتز پپتیدوگلیکان، باعث ضعف دیواره شده و نهایتاً باعث ترکیدن و مرگ باکتری میشوند.
مهار سنتز پروتئین
باکتریها برای تولید پروتئین به ریبوزومهای خاصی متکی هستند که ساختار و عملکرد متفاوتی نسبت به ریبوزومهای سلولهای انسان دارند. آنتیبیوتیکهایی مانند ماکرولیدها، آمینوگلیکوزیدها و تتراسایکلینها با اتصال به زیرواحدهای مختلف ریبوزوم، مانع سنتز پروتئینهای حیاتی میشوند.
مهار سنتز اسید نوکلئیک
DNA و RNA برای تکثیر و عملکرد باکتری ضروری هستند. آنتیبیوتیکهایی مانند کینولونها با مهار آنزیمهای مربوط به ساخت DNA باعث متوقف شدن تکثیر باکتری میشوند.
مهار سنتز متابولیتهای ضروری
سولفونامیدها با مهار مسیر سنتز اسید فولیک که برای ساخت نوکلئوتیدها ضروری است، باعث توقف رشد باکتری میشوند.
مقاومت آنتیبیوتیکی
یکی از بزرگترین چالشهای پزشکی امروز، مقاومت باکتریها به آنتیبیوتیکها است. مقاومت میتواند به روشهای مختلفی بروز کند، مثل تولید آنزیمهای مخرب دارو (مثلاً بتالاکتامازها)، تغییر محل اتصال دارو، خروج دارو از سلول یا تغییر مسیر متابولیکی. مصرف نادرست آنتیبیوتیکها، قطع زودهنگام دارو، و تجویز غیرمجاز از عوامل اصلی مقاومت هستند.
نتیجهگیری
آنتیبیوتیکها به عنوان ابزارهای حیاتی برای مبارزه با عفونتهای باکتریایی شناخته میشوند و نقش بسیار مهمی در بهبود سلامت جهانی دارند. انواع مختلفی از آنتیبیوتیکها وجود دارند که با مکانیسمهای متنوعی عمل میکنند؛ از جمله مهار دیواره سلولی، مهار سنتز پروتئین، مهار ساخت اسید نوکلئیک و مهار مسیرهای متابولیکی. با این حال، مقاومت دارویی نگرانی بزرگی است که نیازمند آگاهی، آموزش و استفاده هوشمندانه از این داروهاست تا اثرگذاری آنها حفظ شود.
source