به گزارش سلام نو به نقل از در حالی که رسانههای دشمن بهویژه رژیم صهیونیستی، روزهاست تهدید حمله و جنگ سایهوار را در بوق کردهاند و تلاش میکنند مردم ایران را به وحشت بیندازند، خیابانهای ایران پر شد از پرچمهای سبز و بنفش، بچههایی که شیرینی پخش میکردند، پدرهایی که دست بچههایشان را گرفته بودند، و مادرهایی که با اشک و لبخند، راهپیمایی را به صحنه عشق و عزت تبدیل کرده بودند.
از ترس خبری نبود، حتی حرفش هم نبود
جوانی حدوداً سیساله، با موهای کوتاه و تسبیحی در دست، ایستاده کنار خیابان انقلاب و با اطمینانی راسخ میگوید:«رژیم صهیونیستی تصور میکند مردم ما هم مثل مردم خودشان هستند؛ همان شبی که تهدید به حمله کردند، رسانههایشان اعلام کردند که باید به پناهگاه بروند. اما ما فردای آن روز، نهتنها پنهان نشدیم، بلکه با فرزندانمان، نوهها، و پرچمهای علوی به خیابان آمدیم. ما اهل عقبنشینی نیستیم. اهل مقاومتایم. ما به میدان میآییم، نه به پناهگاه.»
زنی میانسال، همراه با همسرش، در میان جمعیت با لحنی آرام ولی قاطع، روایت میکند:«قرار نبود بیایم. برای روز عید، به یک مهمانی خانوادگی دعوت شده بودیم. اما همسرم گفت: الان وقت مهمانی نیست؛ وقت غیرت است، وقت مردانگی. گفت باید در کنار ایران باشیم، نه فقط در دل، بلکه در صحنه. آمدیم، با افتخار.»
جوانی با لهجهای جنوبی، پرچم سهرنگ ایران را بر دوش انداخته و در میان انبوه جمعیت، صدای خود را بلند میکند. نگاهش مصمم است و کلامش سرشار از باور:«تهدیدات رژیم صهیونیستی برای ما نهتنها موجب ترس نمیشود، بلکه همانند آژیر بیدارباش، ما را متوجه لحظه و مسئولیتمان میکند. مردمی که اینجا جمع شدهاند، از جنس ایستادگیاند، نه هراس. تهدید، برای ما به معنای حضور پررنگتر در میدان است، نه عقبنشینی.»
در گوشهای دیگر از راهپیمایی، پیرمردی اهل محله نازیآباد، با صدایی گرفته که گویی از سالها تجربه و مجاهدت میآید، میگوید:«تصور نکنید این جمعیت انبوه تنها برای جشن و سرور آمدهاند. مردم وقتی دیدند دشمن بار دیگر زبان تهدید گشوده، احساس کردند زمان آن است که به صحنه بیایند و اعلام کنند همچنان پای اعتقادشان به امیرالمؤمنین(ع)، پای کشور و ارزشهای انقلاب ایستادهاند. ما در تاریخ بارها نشان دادهایم که هر زمان دشمن طمع کرده، ملت ما با وحدت و حضور آگاهانه پاسخ دادهاند. این بار نیز از همان جنس است.»
وقتی تهدید، نتیجه معکوس داد
تهدیدها قرار بود دلها را خالی کند؛ اما دلها را پرتر کرد. حتی کسانی که هر سال غدیر را فقط در خانه و مسجد میگذراندند، امسال احساس کردند باید به خیابان بیایند. چرا؟ چون فهمیدند که اینبار «حضور» فقط جشن نیست، بلکه پاسخ است. پاسخ به دشمنی که نمیفهمد ایرانی، اگر بترسد، نمیایستد؛ بلکه میدود، به سمت میدان.
از خیابان انقلاب تا ولیعصر، از بلوار کشاورز تا میدان شهدا، موج مردم نه متوقف شد، نه متفرق. شعارها، لبخندها، اشکها و فریادها، همه یک معنا داشتند: «ما هستیم. با تمام دل و جان. و اگر قرار باشد این سرزمین زیر تهدید بماند، ما بالای سر آن خواهیم ایستاد.»
و این فقط یک جشن نبود
راهپیمایی غدیر ۱۴۰۴، به یکی از بزرگترین راهپیماییهای مردمی سالهای اخیر تبدیل شد. نه فقط از نظر جمعیت، که از نظر محتوا، مفهوم و پیام. پیام برای دشمن روشن بود: «ملت ایران نه تنها از موشک نمیترسد، که با هر تهدید، محکمتر به میدان میآید.» و این همان چیزی بود که مجید یراقبافان، قاری بینالمللی قرآن و فعال فرهنگی نیز بر آن تأکید داشت.
مردم، با فهم و ایمان آمدند
راهپیمایی غدیر ۱۴۰۴، به یکی از بزرگترین راهپیماییهای مردمی سالهای اخیر تبدیل شد. نه فقط از نظر جمعیت، که از نظر محتوا، مفهوم و پیام. پیام برای دشمن روشن بود: «ملت ایران نه تنها از موشک نمیترسد، که با هر تهدید، محکمتر به میدان میآید.» و این همان چیزی بود که مجید یراقبافان، قاری بینالمللی قرآن و فعال فرهنگی نیز بر آن تأکید داشت. مجید یراقبافان تأکید میکند:«این راهپیمایی فقط یک تجمع دینی نبود. مردم آمدند تا بگویند: ما اهل کوفه نیستیم، علی تنها بماند. آمدند تا بگویند پای امیرالمؤمنین ایستادهایم. این حضور، جلوهای از فهم مردم بود، از بصیرتشان، از شجاعتشان، از موقعیتشناسی عمیقشان.»
او ادامه میدهد:«بسیاری از کسانی که در این راهپیمایی حاضر شدند، شاید در ابتدا تصمیمی برای شرکت نداشتند. نه از سر مخالفت؛ بلکه چون آن را یک جشن تلقی کرده بودند و برنامهای دیگر در نظر داشتند. اما پس از حملات وحشیانه رژیم صهیونیستی و فضاسازی رسانهای برای ترسافکنی، نگاهها تغییر کرد. مردم احساس کردند که اینبار فقط غدیر نیست؛ غدیر و غیرت در هم تنیده است. حضور، معنایی دیگر یافت: حمایت از شهدا، حمایت از نظام، حمایت از وعده صادق و نیروهای مسلح.»
دشمن هنوز ملت ایران را نشناخته است
یراقبافان با انتقادی روشن از محاسبات اشتباه دشمنان ملت ایران میگوید:«دشمنان ما هنوز در محاسبه ویژگیهای ملت ایران ناتواناند. آنها نمیدانند این مردم با فرمولهای کلیشهای قابل تحلیل نیستند. بر اساس محاسبات آنها، باید نتیجه چیز دیگری میبود.بله، مردم در راهپیمایی عید غدیر به خیابان آمدند؛ اما نه برای اهداف دشمن. برای محکومیت آن آمدند، برای حمایت از کشورشان آمدند، برای حمایت از ولایتشان آمدند.»
او با لحنی استوار ادامه میدهد:«این، پدیدهای است که در برهههای مختلف تاریخی، از دوران دفاع مقدس تا امروز، تکرار شده. هر جا دشمن به خاک ما، هویت ما، ملیت ما و انقلاب ما طمع کرده، نتیجهاش انسجامی بینظیر و وحدتی ملی بوده است. وحدتی که اگر ما خود در داخل کشور، با صدها جلسه و هزینه و برنامهریزی هم میخواستیم ایجاد کنیم، شاید به این کیفیت نمیرسیدیم.»
پیام واضح برای جامعه جهانی و رژیم صهیونیستی
در پایان این گفتوگو، یراقبافان راهپیمایی غدیر امسال را نهتنها یک حرکت مردمی، بلکه یک پیام بینالمللی میداند. او میگوید:«این راهپیمایی، همان پیام راهپیمایی ۲۲ بهمن را داشت. همان پیام روز قدس. همان پیام اجتماع بزرگ اربعین. تجمع علوی و انقلابی مردم در میدان انقلاب، بیعتی مجدد با ولایت بود و اعلام حمایت از مظلومان عالم. پیامش به صهیونیستها روشن بود:«ما ملت عقبنشینی نیستیم. ما مردمی هستیم که در لحظه تهدید، یکقدم جلوتر میآییم. ما ایستادهایم.»
source