رضوان حکیم‌زاده در این نشست بر اهمیت بهره‌گیری از ظرفیت‌های علمی و جامعه نخبگانی تاکید کرد و گفت: استفاده از توان علمی و تخصصی، زمینه‌ساز تحول و بهبود در نظام رتبه‌بندی معلمان خواهد بود.
وی افزود: هدف از برگزاری این نشست، بررسی شیوه‌نامه نظام رتبه‌بندی و دریافت نظرات ارزشمند متخصصان است تا بتوانیم در یک تصمیم‌گیری علمی و مبتنی بر خرد جمعی، مسیر بهبود کیفیت آموزش را هموار کنیم. امروز بیش از هر زمان دیگری نیازمند آن هستیم که در مسیر ارتقای کیفیت آموزش و پرورش، از تجارب و دانش تخصصی بهره ببریم.
حکیم‌زاده به جایگاه معلمان به‌عنوان رکن اساسی نظام تعلیم و تربیت اشاره کرد و گفت: در نظام‌های آموزشی پیشرو، ارزیابی و رتبه‌بندی معلمان یکی از مهم‌ترین ابزارهای کیفیت‌بخشی است. در کشور ما نیز، سال‌هاست که معلمان با تلاش و همت والا به تعلیم و تربیت فرزندان این سرزمین پرداخته‌اند، اما همواره نیاز به ابزاری دقیق برای تشخیص و تمایز سطح کیفی عملکرد آنان احساس شده است.
در ادامه، علی باقرزاده، رئیس مرکز نیروی انسانی آموزش و پرورش، گزارشی از روند اجرای نظام رتبه‌بندی ارائه کرد و افزود: این نظام با هدف ارتقای کیفیت آموزش، منزلت اجتماعی معلمان، توسعه نظام ارزیابی و شایستگی و ایجاد انگیزه‌های شغلی طراحی و در قانون برنامه ششم توسعه، به‌ویژه ماده ۶۳، تصویب شده است.
وی افزود: در این نظام، شایستگی‌های عمومی، تخصصی و حرفه‌ای معلمان و تجربه کاری آنان به‌عنوان شاخص‌های اصلی ارزیابی در نظر گرفته شده است. همچنین در مدل جدید، سهم بیشتری به شایستگی‌های تخصصی و حرفه‌ای اختصاص یافته و مدارک تحصیلی و سوابق خدمتی معلمان به‌طور دقیق مورد ارزیابی قرار می‌گیرد.
در بخش دیگری از این نشست، کوروش فتحی (دانشگاه شهید بهشتی)، عباس عباس‌پور (دانشگاه علامه طباطبائی) و جواد پورکریمی (دانشگاه تهران) به بیان دیدگاه‌ها و نظرات علمی خود درباره نظام رتبه‌بندی معلمان پرداختند.
source