سیزده‌ به‌ در، جشن رهایی است؛ رهایی از دیوارهای بلند شهرها و پیوند دوباره با خاکی که ریشه‌هایمان در آن، جا خوش کرده است.

امروز، زمین مادرانه آغوشش را گشوده تا ما را مهمان شکوفه‌های بهاری و نسیم‌های نوازشگر کند. 

طبیعت در این روز با ما نجوا می‌کند، با زمزمهٔ جویباران که ترانهٔ جاودانهٔ زندگی را می‌خوانند، با رقص دلنشین شاخه‌ها که قصهٔ مقاومت در باد را روایت می‌کنند و با عطر بهاری سبزه‌ها که بوی زندگی و امید را پر می‌کنند.

این روز، آیینه‌ای است که رابطهٔ انسان و طبیعت را به ما نشان می‌ دهد. روزی برای درک این حقیقت که ما وارثان زمین نیستیم، بلکه مهمانانی هستیم که باید امانتدار خوبی برای نسل‌های آینده باشیم. 

سیزده‌ به‌ در فرصتی برای قدردانی از موهبت‌‌های بی‌کران طبیعت و آموزش مسئولیت‌پذیری به کودکان در قبال محیط زیست است.

بیایید در این روز بهاری نه تنها سبزه‌هایمان را به آب بسپاریم بلکه عهدی سبز با زمین ببندیم پیمانی که در آن هر برگ کاغذ یادآور درختی باشد که نفس می‌کشد، هر قطره آب گوهری ارزشمند باشد و هر قدم ما بر خاک با احترام و آگاهی برداشته شود.