چندسالی است که ایران از منظر تکنیکی در ساخت انیمیشن بسیار پیشرفت کرده و به سطحی از کیفیت رسیده است که اگر صدا برخی انیمیشن های ایرانی را قطع کنیم شاید نتوان تشخیص داد که خارجی است یا ایرانی.

اما متاسفانه در مساله قصه هنوز نتوانستیم به سطحی از کیفیت برسیم که بگوییم فلان انیمیشن یک انیمیشن ایرانی تاکید می کنم ایرانی خوب است.

اکنون پسردلفینی در نگاه موجودات دریایی و مردم جزیره به یک قهرمان تبدیل شده است. اما در زندگی‌اش احساس تنهایی می‌کند زیرا همه از او انتظار دارند که یک قهرمان باشد. حسادت خواجه ماجد، که تمام دارایی‌های خود را به کاپیتان مروارید باخته باعث می‌شود تا آماده نبرد با آنها شود. او به‌طور اتفاقی با یک نهنگ خشمگین در دریا روبرو می‌شود و تمام تلاش خود را می‌کند تا پسر دلفینی را شکست دهد…

متاسفانه شخصیت ها و داستان بیشتر از آنکه ایرانی باشند گویی خارجی هایی هستند که سعی دارند خود را ایرانی نشان دهند. مانند یک غیر ایرانی که بسیار خوب فارسی حرف میزند ولی همه میفهمند او خارجی است.

حتی در قسمتهای موزیکال فیلم نیز نه محتوای شعرها با هویت ایرانی ارتباطی دارند نه حتی موسیقی برگرفته از موسیقی محلی ایرانی است. با آنکه آلات موسیقی که در فیلم نشان داده شده تمام آلات موسیقی محلی جنوب ایران است.

هر چه فیلم ادامه پیدا می کند شخصیت ها از هویت ایران دورتر و دورتر میشوند. مثلا ماجد بیشتر شبیه دزدان دریایی تک چشم در کارتونهای خارجی است چیزی شبیه کاپیتان اسماج در کارتون جزیره ناشناخته (سرندیپیتی)؛ در سکانسی که ماجد یک دیگ بار گذاشته و قرار است نیت شوم او به شکل موزیکال به نمایش درآید کاملا کپی شده از فیلمهای دیزنی است (شباهتی بسیار زیاد با کارتون علائدین 1992)؛ از همه فاجعه تر حضور مادر پسر دلفینی است که گویی پری دریایی شده و رسما هیچ ارتباطی با فرهنگ ایرانی ندارد.

فیلمساز سعی کرده یک سیر تحولی در شخصیتها را داشته باشیم از پسر دولفینی تا ماجد؛ اما متاسفانه این سیر اساسا رخ نمی دهد. پسر دولفینی قرار است از یک قهرمان به یک آدم عادی تبدیل شود. اولا مگر قهرمانها آدم غیرعادی هستند؟ اگر هستند کجای فیلم به موضوع پرداخته شده؟ به دیگر سخن تفاوت یک قهرمان با یک آدم عادی چیست؟ بعد از آنکه مثلا پسر دولفینی یک فرد عادی میشود با قبل آن که قهرمان بود چه فرقی می کند؟(هیچ)

در کل باید گفت پسر دلفینی از منظر تکنیکی بسیار خوب ولی از نظر محتوا و قصه هیچ ارتباطی با هویت ایرانی ندارد و مشخص نیست چرا باید این همه هزینه پرداخت شود تا چنین فیلمی ساخته شود. مگر نه این است که ما با ساخت یک انیمیشن ایرانی می خواهیم کودکان خود را از هجمه فرهنگی غیر ایرانی و غربی در امان نگه داریم و یا اینکه قهرمان های کارتونهای ایرانی در ذهن کودکان ما جایگزین شخصیتهای غربی شوند؛ اگر قرار است فقط اسم آنها تغییر پیداکند و محتوا همان باشد بنظر صرف این همه هزینه پول دور ریختن است.

پایان/