نوروز که می‌آید، زمین جامه‌ای از سبز و شکوفه می‌پوشد، خانه‌ها غبار از تن می‌تکانند و دل‌ها به شوق روزهایی نو می‌تپند. در کوچه‌ها بوی بهار جاری می‌شود و هفت‌سین، آیینه‌ای می‌شود از امید و برکت. ماه رمضان اما، ضیافتی است که آسمان برای اهل زمین می‌گستراند؛ سفری به عمق جان، سفری برای پالایش و رهایی از تعلقات.

این هم‌زمانی، گویی دعوتی است به مهمانی خدا، در خانه‌ای که از عطر بهار سرشار شده است. لحظه‌ی تحویل سال، دعای سحرهای رمضان را در خود جای داده و هر افطار، در کنار شکفتن گل‌های بهاری، دل‌ها را به ذکر و شکر می‌کشاند. خانه‌هایی که با آمدن نوروز تمیز شده‌اند، حالا در رمضان، می‌توانند از غبار غفلت نیز پاک شوند.

در این نوروز رمضانی، هفت‌سین‌مان را از جنس معنویت بچینیم؛ سیب صبر، سمنوی سخاوت، سنجد سادگی، سرکه‌ی صداقت، سیر سحرخیزی، سماق سپاس و سبزه‌ی سرسبزی دل. کنار سفره‌های افطار، یادمان باشد که زیبایی نوروز نه فقط در نو شدن طبیعت، بلکه در نو شدن قلب‌هاست.

پس بیایید امسال، این دو بهار را یکی کنیم؛ بهاری برای طبیعت و بهاری برای دل. بیایید سفره‌های هفت‌سین را کنار سفره‌های سحر و افطار بگستریم و در این هم‌نشینی مبارک، دل‌هایمان را برای یک سال پر از خیر و برکت آماده کنیم.

عیدتان مبارک و طاعاتتان مقبول، باشد که در این هم‌زمانی مبارک، هم خانه‌هامان و هم دل‌هامان نوروزی شوند.