شهر نقنه به عنوان یکی از مقاصد گردشگری جذاب در استان چهارمحال‌وبختیاری شناخته می‌شود. این شهر با جاذبه‌های طبیعی و تاریخی خود، سالانه میزبان گردشگران زیادی است.

نقنه، شهری در شهرستان بروجن و در ۳ کیلومتری شرق این شهر بروجن واقع شده است. این شهر شرقی‌ترین نقطه استان چهارمحال و بختیاری و هم‌مرز با استان اصفهان است. بر اساس سرشماری سال ۱۳۸۵، جمعیت نقنه ۸٬۰۸۶ نفر بوده و در حال حاضر به عنوان یکی از شهرهای مهم این استان شناخته می‌شود. زبان و گویش مردم این شهر فارسی است و در برخی مناطق، لهجه‌ای منحصربه‌فرد و همچنین زبان ترکی قشقایی نیز صحبت می‌شود.

تاریخ دقیق اسکان در نقنه مشخص نیست، اما قدیمی‌ترین تاریخ ثبت شده برای این شهر به ساخت مسجد جامع نقنه برمی‌گردد که به دوره تیموریان (۷۷۱ – ۹۱۱ ه‍.ق) تعلق دارد. این مسجد در تاریخ ۱۰ مهر ۱۳۸۰ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

از دیگر جاذبه‌های گردشگری نقنه می‌توان به امامزاده میر حیدرشاه، چشمه اردوبار و چشمه سفید اشاره کرد. چشمه اردوبار در شمال نقنه و در پایین کوهی به همین نام قرار دارد و در تمام فصول سال پرآب و گواراست. چشمه سفید نیز با چشم‌انداز زیبا و درختان کهن، در ۲ کیلومتری شهر نقنه واقع شده و در فصل‌های بهار و تابستان به محلی برای گردشگری تبدیل می‌شود.

طبیعت نقنه در اردیبهشت و خرداد بسیار چشم‌نواز است و تابستان‌های خنکی دارد که در سال‌های اخیر گردشگران زیادی از استان‌های جنوبی کشور، به ویژه خوزستان، را به خود جلب کرده است. با توجه به تاریخچه غنی و جاذبه‌های طبیعی، نقنه به عنوان یکی از مقاصد گردشگری استان چهارمحال و بختیاری شناخته می‌شود و امید می‌رود که با حفظ و معرفی این میراث فرهنگی، توجه بیشتری به این شهر شود.