اظهارات تعدادی از پیشکسوتان که به ادبیات رسانه‌ها و هواداران راه پیدا کرده بسیار تعجب‌برانگیز است.
روزنامه اعتماد: تیم فوتبال استقلال با برتری مقابل الریان و ایستادن در رتبه ششم جدول لیگ نخبگان راهی دور حذفی شد اما پرسپولیس به دلیل تفاضل گل کمتر نسبت به پاختاکور در جایگاه نهم قرار گرفت و حذف شد. به گزارش روزنامه اعتماد، استقلال با این برد علاوه بر حضور بین هشت تیم برتر غرب آسیا از لحاظ مالی هم درآمد قابل توجهی را کسب کرد و البته تا حدود زیادی از اعتبار خودش که در این فصل به دلیل نتایج ضعیف در لیگ خدشه‌دار شده بود دفاع کرد.
در این بین برخی اظهارات تعدادی از پیشکسوتان که به ادبیات رسانه‌ها و هواداران راه پیدا کرده بسیار تعجب‌برانگیز است. جملاتی نظیر «همان بهتر که پرسپولیس صعود نکرد» یا «سرخابی‌ها صعود کنند که چه بشود؟» یا «امیدوارم هم استقلال و هم پرسپولیس حذف شوند تا مبادا در دور حذفی با نتایج سنگین شکست بخوریم» و… جملاتی ناظر بر اینکه وقتی در بحث سخت‌افزاری و مالی از کشورهای همسایه عقب افتادیم بهتر است در همین سطح خودمان باقی بمانیم! متاسفانه این جملات همانطور که گفته شد بین برخی پیشکسوتان و اهالی رسانه دهان به دهان می‌چرخد و برخی هواداران که بابت ناکامی تیمشان ناراحت هستند هم این جملات را تکرار می‌کنند.
دلیل بیان چنین جملاتی نداشتن ذهن توسعه‌گرا و پایبندی به همان تفکر قدیمی است که برد و باخت در یک بازی باشگاهی مستقیما به غرور ملی ما وابسته است و بهتر است جایی که تصور می‌کنیم زورمان نمی‌رسد اصلا حضور پیدا نکنیم! مبادا شکست بخوریم و «ضایع» شویم.
تفکر توسعه‌گرا می‌گوید مهم نیست در پایان چه نتیجه‌ای به دست می‌آید. مهم بالا رفتن تا جای ممکن و حضور در بالاترین سطوح مسابقات است. این تفکر می‌گوید علاوه بر اینکه هرچه تیم‌ها به مراحل بالاتری برسند درآمد بیشتری کسب می‌کنند (کما اینکه استقلال نزدیک به 150 میلیارد تومان بابت صعود به جیب زده) به اعتبار باشگاه افزوده می‌شود و برند باشگاه باارزش‌تر می‌شود. هیچ شکی نیست در نگاه توسعه‌گرا باخت ده بر صفر در مرحله حذفی بسیار بهتر از حذف در دور گروهی است. نگاه توسعه‌گرا تاکید دارد که تیم باید پیشرفت کند و محک بخورد و خودش را در بالاترین سطوح و در مقابل قوی‌ترین رقبا به چالش بکشد.
نگاه سنتی چه می‌گوید؟ نگاه سنتی تاکید دارد که یا باید ببریم و یا اگر نمی‌بریم همان بهتر که نباشیم. این نگاه می‌ترسد از تقابل و چالش. می‌گوید اگر رفتیم و به الهلال باختیم چه؟ اگر بد باختیم چه کار کنیم؟ موفقیت را فقط در کسب نتیجه برد می‌بیند و نگاهی به چرخه پیشرفت ندارد. این نگاه فوتبال را به چشم یک چرخه مداوم از رقابت و پیشرفت نمی‌بینید. از دید این افراد مثلا تیم برست در لیگ قهرمانان اروپا اصلا نباید حضور پیدا می‌کرد چرا که پیش از شروع مسابقات به نظر می‌رسید توسط تیم‌های مطرح اروپا له می‌شود. اما این تیم راهی دور حذفی شد و حالا اهمیتی ندارد که مقابل پاری‌سن‌ژرمن پرمهره شکست بخورد.
مهم است که استقلال مقابل النصر چه نتیجه‌ای می‌گیرد. برد استقلال به فوتبال ایران کمک می‌کند کما اینکه با هیمن صعود به اضافه صعود تراکتور رنکینگ لیگ ایران ارتقا پیدا کرد. اما مهم‌تر از نتیجه استقلال مقابل النصر صعود این تیم بود. ایران باید در دور حذفی لیگ نخبگان نماینده می‌داشت. اگر نماینده ایران بتواند به دور بعد برسد چه بهتر و اگر نتوانست تجربه‌ای به دست آورده که دور بعد کمکش می‌کند. تازه کلی هم جایزه مالی نصیبش شده.
اصل فوتبال بر رقابت بنا شده است. هر جا تیمی از رقابت بترسد کارش تمام است. ما در بسیاری از موارد از فوتبال کشورهای همسایه عقب افتاده‌ایم اما در رقابت‌جویی حتی ذره‌ای نباید عقب‌نشینی کنیم. حفظ انگیزه رقابت‌جویی می‌تواند موتور محرکه فوتبال ایران باشد.
