سمیت گوش از عوارض جانبی برخی داروها است. این وضعیتی است که زمانی رخ می دهد که گوش داخلی توسط برخی داروها یا مواد شیمیایی آسیب دیده و باعث مشکلات شنوایی یا وزوز گوش (زنگ در گوش) می شود. بسته به اینکه صداهایی را در یک گوش، هر دو گوش یا داخل سر می شنوید، علائم وزوز می تواند به طور قابل توجهی متفاوت باشد.

برخی از داروها باعث ایجاد وزوز گوش می شوند که می تواند موقت یا به ندرت دائمی باشد و به عوامل مختلفی بستگی دارد. داروهای متداول اتوتوکسیک (داروهایی که می توانند اثرات سمی روی گوش داشته باشند) شامل آنتی بیوتیک ها، مسکن ها (تسکین دهنده های درد)، داروهای فشار خون، ضد تشنج ها (داروهای ضد تشنج) و غیره است.

۱. استامینوفن

تایلنول (استامینوفن) یکی از رایج ترین مسکن های بدون نسخه (OTC) است. استفاده طولانی مدت می تواند باعث مشکلات شنوایی مانند وزوز گوش شود. این مشکلات معمولا موقتی هستند و پس از قطع دارو خود به خود برطرف می شوند.

یک مطالعه در سال ۲۰۲۳ نشان داد که مصرف کنندگان مکرر استامینوفن ممکن است در معرض خطر بیشتری برای وزوز گوش مداوم باشند. این مطالعه داده های بیش از ۱۰۰۰۰ مورد وزوز گوش مداوم را بررسی کرد و فقط زنان را شامل شد. مطالعات بیشتری که شامل جمعیت های مختلف باشد مورد نیاز است.

۲. داروهای ضد افسردگی

گاهی اوقات از داروهای ضد افسردگی برای درمان وزوز گوش استفاده می شود. با این حال، گزارش شده است که آنها باعث یا بدتر شدن وزوز گوش در افرادی با علائم قبلی می شوند.
مطالعات نشان داده اند که سروتونین ممکن است وزوز گوش را تشدید کند. این بدان معناست که مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs)، نوعی داروی ضد افسردگی که سروتونین را افزایش می‌دهد (یک ماده شیمیایی در مغز که عملکردهای مختلفی مانند خلق و خو و شناخت را تنظیم می‌کند)، می‌تواند وزوز گوش را بدتر کند.

انواع داروهای ضد افسردگی مورد استفاده در درمان علائم مرتبط با وزوز، داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای و SSRI ها هستند.

الاویل (آمی تریپتیلین)
Lexapro (اسیتالوپرام)
پاملور (نورتریپتیلین)
پروزاک (فلوکستین)
توفرانیل (ایمی پرامین)
زولافت (سرترالین هیدروکلراید)

۳. داروهای ضد تشنج

عوارض جانبی هنگام مصرف داروهای ضد صرع (AEDs) ممکن است به دلیل خود صرع یا استفاده طولانی مدت از دارو رخ دهد. عوارض جانبی شامل وزوز گوش و کاهش شنوایی حسی عصبی (کاهش شنوایی به دلیل آسیب عصبی) است.

AED های رایج مورد استفاده که احتمال بیشتری برای ایجاد این عوارض جانبی دارند عبارتند از: ۹

دپاکوت (والپروات)
دیلانتین (فنی توئین)
لامیکتال (لاموتریژین)
نورونتین (گاباپنتین)
سابریل (ویگاباترین)
تگرتول (کاربامازپین)
تری لپتال (اکسکاربازپین)

سمیت گوش با AED ها به دلیل تاخیر در انتقال سیگنال بین نورون ها (سلول هایی که سیگنال ها را در سراسر بدن منتقل می کنند) و انتقال دهنده های عصبی (پیام رسان های شیمیایی که پیام ها را بین اعصاب حمل می کنند) ایجاد می شود. این عوارض جانبی ممکن است موقت، طولانی مدت یا غیرقابل برگشت باشند.

۴. داروهای ضد مالاریا

داروهای ضد مالاریا زمانی که در دوزهای بالاتر برای مدت طولانی مصرف شوند می توانند باعث زنگ زدن در گوش شوند.۱۰ در موارد نادر، این داروها می توانند در دوزهای پایین نیز باعث ایجاد وزوز گوش شوند، اما موقتی و برگشت پذیر است.

داروهای رایج ضد مالاریا که باعث وزوز گوش می شوند عبارتند از کینین، هیدروکسی کلروکین و کلروکین.

۵. بنزودیازپین ها

بنزودیازپین ها توسط سازمان غذا و دارو (FDA) برای درمان چندین بیماری از جمله اختلالات اضطرابی، صرع و ترک الکل تایید شده اند. مثالها عبارتند از :

آتیوان (لورازپام)
کلونوپین (کلونازپام)
والیوم (دیازپام)
زاناکس (آلپرازولام)

وزوز گوش می تواند یک عارضه جانبی نادر باشد. این بیماری بیشتر با قطع بنزودیازپین همراه است و در طول دوره کاهش دوز (کاهش دوز) گزارش شده است. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما به آرامی دوز را قبل از قطع دارو کاهش می دهد تا خطر عوارض جانبی مرتبط با ترک را کاهش دهد.

۶. برخی از داروهای کاهش دهنده فشار خون

فشار خون بالا نیز یک عامل خطر برای وزوز گوش، به ویژه در افراد مسن است. برخی از داروهای فشار خون با کاهش شنوایی و وزوز گوش مرتبط هستند :

مهارکننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE) مانند آلتاس (رامیپریل) و وازوتک (انالاپریل)
بتا بلاکرها مانند بیسوپرولول، بیستولیک (نبیولول) و کورگ (کارودیلول)
مسدود کننده های کانال کلسیم مانند کاردیزم (دیلتیازم)، نورواسک (آملودیپین) و ورلان (وراپامیل)
دیورتیک های حلقه مانند بومکس (بومتانید) و لازیکس (فوروسماید)

۷. گروه های خاصی از آنتی بیوتیک ها

آنتی بیوتیک ها عفونت های باکتریایی را درمان می کنند. آمینوگلیکوزیدها آنتی بیوتیک های طیف وسیعی هستند که معمولا در بیمارستان ها استفاده می شوند. آنها عفونت های شدید را در افراد در هر سنی درمان می کنند.
آنتی بیوتیک های آمینوگلیکوزید داروهای اتوتوکسیک هستند که می توانند باعث کاهش شنوایی شوند. آنها گوش داخلی را تحت تأثیر قرار می دهند و برخی افراد ممکن است دچار وزوز گوش شوند. ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی به دقت افرادی را که از این داروها استفاده می کنند نظارت خواهند کرد تا هرگونه کم شنوایی زودهنگام را تشخیص دهند.
داروهای آمینوگلیکوزید که خطر بالای وزوز گوش دارند عبارتند از:
آمیکاسین
نئومایسین
کانامایسین
توبرامایسین

۸. داروهای خاص سرطان

برخی از داروهای مورد استفاده برای درمان سرطان سمی هستند و می توانند به گوش داخلی آسیب برسانند. اگرچه این داروها به درمان سلول های سرطانی کمک می کنند، اما می توانند باعث آسیب دائمی گوش شوند.

داروهای مبتنی بر پلاتین، مانند سیس پلاتین و تا حدی کربوپلاتین و اگزالی پلاتین، داروهای شیمیایی اولیه هستند که می توانند به گوش آسیب برسانند. با این حال، داروهای تاکسان (دسته دیگری از داروهای شیمی درمانی) نیز می توانند بر شنوایی تأثیر بگذارند.

داروهای تاکسان شامل تاکسول (پکلیتاکسل) و تاکسوتر (دوستاکسل) است.

در یک مطالعه روی ۲۷۳ فرد (عمدتا زن)، هر دو رژیم دارویی مبتنی بر پلاتین و حاوی تاکسان (به تنهایی و ترکیبی) منجر به وزوز گوش در حدود ۳۷٪ تا ۴۰٪ از شرکت کنندگان شد.

هنگام دریافت درمان، باید به طور منظم معاینات شنوایی را انجام دهید تا هر گونه آسیب را در مراحل اولیه شناسایی کنید تا از بدتر شدن آن جلوگیری کنید.

۹. ایزوترتینوئین

ایزوترتینوئین (که قبلا با نام تجاری Accutane شناخته می شد) یک داروی خوراکی است که برای درمان آکنه شدید استفاده می شود. این می تواند باعث وزوز گوش شود، اما یک عارضه جانبی نادر است. اگر علائمی دارید از ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در مورد گزینه های جایگزین سوال کنید.

۱۰. NSAIDs

چندین داروی ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) وجود دارد که می تواند باعث وزوز گوش شود. آسپرین یک NSAID رایج است. در دوزهای زیاد برای بیماری های التهابی دردناک مانند آرتریت روماتوئید استفاده می شود.
در یک مطالعه، استفاده مکرر (شش تا هفت روز در هفته) آسپرین با دوز متوسط ​​(بیشتر از ۳۲۵ میلی گرم در روز) با خطر بالاتر وزوز گوش، عمدتاً در زنان کمتر از ۶۰ سال مرتبط بود. آسپرین با دوز پایین (کمتر) بیش از ۱۰۰ میلی گرم در روز) با خطر بالاتر وزوز همراه نبود. با این حال، این اثرات با کاهش دوز یا با قطع مصرف آسپرین قابل برگشت هستند.
سایر NSAID ها، مانند ادویل (ایبوپروفن)، می توانند باعث وزوز گوش موقت شوند.

۱۱. بازدارنده های پمپ پروتون

مهارکننده های پمپ پروتون (PPIs) به طور گسترده ای برای درمان و پیشگیری از اختلالات معده استفاده می شود. آنها ممکن است باعث بروز عوارض جانبی مختلفی از جمله وزوز گوش شوند.

چندین مطالعه گزارش کرده اند که PPI ها با کاهش شنوایی یا وزوز گوش مرتبط هستند، اما شواهد محدود است. در مطالعات مختلف، استفاده از PPI با افزایش خطر کاهش شنوایی یا وزوز گوش همراه بود.

راه های درمان وزوز گوش

راه های مختلفی برای بهبود علائم وزوز گوش وجود دارد. در زیر برخی از درمان هایی وجود دارد که ممکن است کمک کند:
قرار گرفتن در معرض صدا درمانی می تواند برخی از این تغییرات عصبی را معکوس کند و به خاموش کردن وزوز گوش کمک کند.
سمعک‌ها می‌توانند صداهای خارجی را تقویت کنند و وزوز گوش را کمتر نمایان کنند.
مولدهای صوتی پوشیدنی، تبلت ها، رادیوها یا سایر وسایل الکترونیکی کوچک که در گوش قرار می گیرند، صداهای ملایم و دلپذیری تولید می کنند که ممکن است وزوز گوش را تسکین دهد.
رفتار درمانی می تواند با کمک به کاهش تأثیر وزوز گوش و کاهش اضطراب، بهزیستی شما را بهبود بخشد.
درمان شناختی رفتاری، نوعی گفتگو درمانی (روان درمانی)، می تواند به کاهش تفکر منفی و افسردگی کمک کند. این تغییرات تاثیر وزوز گوش را کاهش می دهد.
درمان بازآموزی وزوز گوش از مشاوره و صدا درمانی برای کمک عاطفی و فیزیولوژیکی استفاده می کند تا به شما کمک کند دیگر متوجه وزوز گوش خود نشوید.
گاهی اوقات، داروهایی مانند داروهای ضد افسردگی یا داروهای ضد اضطراب ممکن است به بهبود وزوز ناشی از افسردگی یا اضطراب کمک کنند.

منبع : verywellhealth