لکنت زبان یک اختلال گفتاری است که صحبت کردن را سخت می کند. کودکانی که لکنت دارند می دانند چه می خواهند بگویند اما در بیان واضح آن مشکل دارند.

لکنت زبان معمولاً در دوران کودکی بین سنین ۲ تا ۵ سالگی شروع می شود. این زمانی است که کودکان یاد می گیرند که کلمات را در جملات کوتاه کنار هم قرار دهند.

لکنت می تواند به طور ناگهانی یا آهسته ایجاد شود و در اوایل کودکی در پسران شایع تر است.

از هر ۱۰۰ نفر حدود ۱ نفر لکنت دارند و می تواند افراد را با هر زبانی تحت تاثیر قرار دهد.

علائم لکنت زبان

علائم و نشانه های لکنت می تواند شامل موارد زیر باشد :

تکرار : تکرار صداها، کلمات یا عبارات
طولانی شدن : دراز کردن صداها
گیرکردن : گیر کردن در کلماتی که هیچ صدایی در آن‌ها بیرون نمی‌آید
حرکات فیزیکی : حرکات صورت یا بدن، مانند پلک زدن، تکان دادن سر، یا حالات غیرمعمول صورت، هنگام تلاش برای صحبت کردن.
لکنت بسته به موقعیت، محیط یا زمان روز می تواند از نظر شدت آن متفاوت باشد.

ممکن است زمانی که کودک شما به شرح زیر است بیشتر قابل توجه باشد:

مضطرب یا عصبی
استرس دار یا هیجان زده
خسته یا مشاجره
زمان کافی برای صحبت کردن داده نشده است
استفاده از زبان پیچیده
رقابت برای شنیده شدن

تشخیص لکنت زبان

اگر در مورد گفتار کودک خود نگران هستید، با پزشک محلی یا پرستار بهداشت کودک و خانواده خود صحبت کنید یا برای کمک بیشتر با آسیب شناس گفتار تماس بگیرید.

کمک گرفتن در اسرع وقت برای لکنت زبان بسیار مهم است زیرا با بزرگتر شدن کودکان درمان آن دشوارتر می شود.

آسیب شناس گفتار گفتار کودک شما را ارزیابی می کند و از شما می پرسد که آیا فرد دیگری در خانواده شما لکنت داشته است یا خیر.

لکنت بر اساس این که چه میزان از گفتار کودک شما تحت تأثیر قرار می گیرد، درجه بندی می شود. آسیب شناس گفتار تعداد هجاهای دارای لکنت را می شمارد و آن را با تعداد کل هجاهایی که کودک شما صحبت می کند مقایسه می کند.

هجا یک واحد صدا در یک کلمه است.

لکنت معمولا به صورت زیر طبقه بندی می شود :

خفیف – کمتر از ۵ درصد هجاها دارای لکنت هستند
خفیف تا متوسط ​​- ۵ تا ۱۰ درصد هجاها دارای لکنت هستند
متوسط ​​- ۱۰-۱۵٪ هجاها لکنت دارند
متوسط ​​تا شدید – ۱۵ تا ۲۰ درصد هجاها دارای لکنت هستند
شدید – بیش از ۲۰ درصد هجاها دارای لکنت هستند

درمان لکنت زبان

نوع درمانی که کودک شما نیاز دارد به سن و شدت لکنت او بستگی دارد. درمان به طور کلی بر کمک به کودک شما متمرکز است که واضح تر و با اعتماد به نفس صحبت کند.

دشوار است که بدانید کدام کودکان از لکنت رشد می کنند، بنابراین مهم است که زودتر از آنها کمک بگیرید.

بهترین درمان برای کودکان پیش دبستانی که لکنت دارند، برنامه راه اندازی Lidcombe است. این یک برنامه رفتاری است که در آن والدین و مراقبان برای کمک به درمان لکنت در خانه آموزش می بینند.

کودکان هفته‌ای یک بار در درمان شرکت می‌کنند و تکالیف گفتاری را در خانه با والدین یا مراقبان خود تمرین می‌کنند. به والدین و مراقبان آموزش داده می شود که چگونه بازخورد مفیدی ارائه دهند و لکنت را پیگیری کنند.

برای کودکان بزرگتر که لکنت دارند، درمان آسیب شناسی گفتار ممکن است بر موارد زیر تمرکز کند:

تکنیک های تنفس برای کمک به تولید آهسته تر صداها و با اضطراب کمتر
کنترل و نظارت بر گفتار برای بهبود جریان گفتار
تمرین گفتار در موقعیت های مختلف و در سطوح مختلف زبان
آموزش برای کمک به فرزند و خانواده شما در درک آنچه اتفاق می افتد، چرا اتفاق می افتد، و چگونه فرزند شما ممکن است در مناطق دیگر تحت تاثیر قرار گیرد.
مدیریت اضطراب و استرس مرتبط با لکنت
پشتیبانی مدرسه
ارزیابی گفتار و زبان برای درک اینکه کدام حوزه ها نیاز به حمایت دارند، مانند درک زبان، تلفظ، مهارت های اجتماعی، توجه و ارتباط.

بچه های کوچکتر

بهترین درمان برای کودکان پیش دبستانی که لکنت دارند، برنامه راه اندازی Lidcombe است. این یک برنامه رفتاری است که در آن والدین و مراقبان برای کمک به درمان لکنت در خانه آموزش می بینند.

کودکان هفته‌ای یک بار در درمان شرکت می‌کنند و تکالیف گفتاری را در خانه با والدین یا مراقبان خود تمرین می‌کنند. به والدین و مراقبان آموزش داده می شود که چگونه بازخورد مفیدی ارائه دهند و لکنت را پیگیری کنند.

بچه های بزرگتر

برای کودکان بزرگتر که لکنت دارند، درمان آسیب شناسی گفتار ممکن است بر موارد زیر تمرکز کند:

تکنیک های تنفس برای کمک به تولید آهسته تر صداها و با اضطراب کمتر
کنترل و نظارت بر گفتار برای بهبود جریان گفتار
تمرین گفتار در موقعیت های مختلف و در سطوح مختلف زبان
آموزش برای کمک به فرزند و خانواده شما در درک آنچه اتفاق می افتد، چرا اتفاق می افتد، و چگونه فرزند شما ممکن است در مناطق دیگر تحت تاثیر قرار گیرد.
مدیریت اضطراب و استرس مرتبط با لکنت
پشتیبانی مدرسه
ارزیابی گفتار و زبان برای درک اینکه کدام حوزه ها نیاز به حمایت دارند، مانند درک زبان، تلفظ، مهارت های اجتماعی، توجه و ارتباط.

علت لکنت زبان

علت دقیق لکنت به طور کامل شناخته نشده است، اما ممکن است به نحوه کنترل گفتار توسط مغز مرتبط باشد.

برخی از حقایق در مورد لکنت عبارتند از :

لکنت ناشی از اضطراب، هوش پایین یا سبک های فرزندپروری نیست
استرس یا هیجان می تواند لکنت را بدتر کند اما باعث ایجاد آن نمی شود
احتمال لکنت در پسرها بیشتر است
لکنت زبان را نمی توان از دیگران آموخت یا «گرفتار» کرد.

حمایت از فرزندتان در خانه

حمایت مثبت می تواند به تقویت اعتماد به نفس کودک شما کمک کند و درمان را موثرتر کند.

در زیر چند نکته مفید برای حمایت از فرزندتان در خانه آورده شده است.

اجازه دهید فرزندتان حرفش را تمام کند : به او زمان بدهید تا بدون قطع کردن یا تمام کردن جملاتش صحبت کند
بر آنچه آنها می گویند تمرکز کنید : به محتوای پیام آنها گوش دهید، نه فقط به نحوه بیان آنها. این نشان می دهد که شما برای افکار آنها ارزش قائل هستید و درک می کنید که آنها چه چیزی در حال برقراری ارتباط هستند.
محیطی آرام ایجاد کنید : هنگام صحبت کردن کودک، حواس پرتی را به حداقل برسانید. این به آنها کمک می کند کمتر عجله کنند و اعتماد به نفس بیشتری داشته باشند.
صبور باشید و درک کنید : اگر فرزندتان با صحبت کردن مشکل دارد آرام و صبور باشید. ناامیدی یا ناراحتی را نشان ندهید. به یاد داشته باشید، کودکانی که لکنت دارند این کار را عمدا انجام نمی دهند.
از دادن توصیه‌هایی که می‌تواند اضطراب را افزایش دهد خودداری کنید : نظراتی مانند “آهسته کردن سرعت” یا “نفس بکش” می‌تواند باعث شود کودک شما احساس خودآگاهی بیشتری کند. درعوض، به آنها اطمینان دهید که لکنت اشکالی ندارد و دارید گوش می دهید.

با کودک خود به طور معمول صحبت کنید : گفتار خود را طبیعی نگه دارید. از کاهش سرعت یا تغییر نحوه صحبت کردن خودداری کنید.

فرزندتان را در مورد لکنت مورد انتقاد قرار ندهید یا اذیت نکنید : به او تقویت مثبت بدهید و روی پیام تمرکز کنید، نه لکنت.

از فرزندتان در برابر اظهار نظر دیگران یا تلاش برای اصلاح گفتار او محافظت کنید : اجتناب از توجه یا اصلاح ناخواسته می تواند به تقویت اعتماد به نفس و عزت نفس کودک شما کمک کند.

منبع : schn.health