برترین‌ها: احمد زیدآبادی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب، با انتشار یادداشتی با عنوان «صلاح دیگران به بهای فساد خویش؟» در کانال تلگرامی خود نوشت: فرض کنیم عده‌ای از مدعیان دین و ایمان، “صلاح مردم” را درست تشخیص می‌دهند و کلید بهشت هم در دست آنهاست. با این فرض، آیا برای “اصلاح مردم” و “هدایت آنان به سمت بهشت”، حق استفاده از زور و اجبار را دارند؟ در پاسخ این پرسش اگر بگویند؛ نه! که کل مشکل حل می‌شود، اما اگر بگویند؛ آری! پس دربارۀ این سخن مولاعلی چه می‌گویند که به سپاهیان خود در کوفه گفت:  إِنِّی لَعَالِمٌ بِمَا یُصْلِحُکُمْ وَ یُقِیمُ أَوَدَکُمْ وَ لَکِنِّی لَا أَرَی إِصْلَاحَکُمْ بِإِفْسَادِ نَفْسِی: من به آنچه شما را اصلاح کند و کژی‌تان را راست گرداند، به خوبی آگاهم، اما هرگز اصلاح شما را به بهای فساد و تباهی خود، جایز نمی‌دانم! (نهج‌البلاغه خطبه ۶۹)

در این سخن مولاعلی به کارگیری زور و اجبار برای “اصلاح دیگران” را مساوی فساد و تباهی خود دانسته است. حالا مدعیان دین و ایمان برای توجیه به کارگیری زور در جهت به “بهشت بردن خلایق”  در مقابل این سخن علی چه حرفی دارند؟