کارگران ساختمانی درگیر مشکلات بسیار هستند؛ حدود ۵۰ درصد حوادث کار و فوتی‌های ناشی از آن، متعلق به کارگرانی‌ست که بدون برخورداری از بیمه و مزایای سختی کار، روی داربست می‌روند و در گودبرداری‌های غیراصولی در معرض آوارهای سنگین قرار می‌گیرند و جان خود را از دست می‌دهند.

کارگران ساختمانی بیشترین نرخ حوادث کار کشور را به خود اختصاص می‌دهند، حداقل ۵۰ درصد و این در حالیست که مرگ و از کارافتادگی و نقص عضوِ برخی از آن‌ها هرگز به رسانه‌ها و مقامات رسمی گزارش نمی‌شود؛ در عین حال، تعداد قابل توجهی از کارگران ساختمانی ساکن استان‌های مرزی به خاطر بیکاری و مشکلات معیشتی دست به مهاجرت می‌زنند؛ کشورهای حاشیه خلیج فارس و کردستان عراق، مقصد اصلی این مهاجرت است و کارگرانی که در آن کشورها دچار حادثه می‌شوند، در آمارها نمی‌آیند.

با وجود نرخ بالای حوادث کار، هنوز بیمه تامین اجتماعی برای این کارگران برقرار نشده است؛ بیش از ۵۰۰ هزار کارگر ساختمانی مدت‌هاست که در صف بیمه هستند و بیش از سه سال است که علیرغم جار و جنجال زیاد در مجلس و اصلاح ماده ۵ قانون بیمه کارگران ساختمانی، حتی یک سهمیه بیمه به این کارگران تعلق نگرفته است.

بگذریم از اینکه این کارگران چند هفته از هر ماه را بیکارند و راهی برای امرار معاش ندارند؛ رکود سنگین ساخت و ساز در کشور، این کارگران را به محروم‌ترین بخش طبقه کارگر بدل کرده است؛ دستمزدی که ثابت نیست و به اندازه خرج‌های یک هفته هم کفاف نمی‌دهد.

در این میان، یک فعال کارگران ساختمانی می‌گوید «مسئولان به وعده های خود عمل نمی‌کنند و کارگران ساختمانی برای آن‌ها فقط پیاده‌نظام هستند برای رسیدن به اهداف مشخص سیاسی».

«محمد علیپور» رئیس کانون سراسری انجمن‌های صنفی کارگری نقاشان ساختمانی کشور در این رابطه می‌گوید: وضعیت بیمه کارگران ساختمانی به غایت نابسامان است؛ در این شرایط به قول ها و وعده‌ها عمل نکردند و نمی‌کنند.

او اضافه می‌کند: در جلسات حضوری با آقای قالیباف در آستانه انتخابات مجلس شورای اسلامی، وعده‌هایی دادند که بنده به اتفاق هئیت مدیره کانون نقاشان ساختمانی کشور و انجمن‌های صنفی کارگران و نقاشان ساختمانی استان تهران از ایشان در انتخابات حمایت کردیم. ایشان قول‌هایی داده بودند که درکنار جامعه کارگری بایستند؛ یکی از قول‌های ویژه، تشکیل کمیته کارگری در مجلس شورای اسلامی با حضور انجمن های صنفی کارگران ساختمانی و کانون‌های مرتبط بود که متاسفانه به آن عمل نکردند.

به گفته وی، قرار بود قانون بیمه کارگران ساختمانی به نفع کارگران به صحن مجلس بیاید و دوباره اصلاح شود، آنهم به سرعت تا کارگران بتوانند به حق و حقوق خود برسند.

علیپور در این رابطه توضیح داد: در این زمینه چندین نامه نگاری انجام دادیم و تمام مشکلات کارگران ساختمانی را مکتوب و شفاهی به رئیس مجلس ارائه دادیم؛ در نهایت مقرر شد ایرادات شکلی اصلاحیه ماده ۵ بیمه کارگران ساختمانی که سرشار از ستم آشکار است و همچنین بخشنامه‌های مختلف که ضدکارگری و برعلیه کارگران ساختمانی هستند و با بهانه‌های مختلف و ناحق بیمه کارگران را قطع می‌کنند دوباره به صحن علنی مجلس برگردد و با کمک دولت و مجلس، اصلاحیه ماده ۵ مجدداً اصلاح شود تا حق و حقوق از دست رفته کارگران ساختمانی اعاده گردد.

او افزود: ضمناً قرار شد استقلال و قدرت عمل انجمن‌های صنفی کارگران ساختمانی احیا شود؛ در سال‌های اخیر، قدرت انجمن‌های صنفی و مشارکت آن‌ها در امور بیمه‌ای و مزدی کارگران سلب شد و انجمن‌ها عملاً خلع سلاح شدند؛ آقای قالیباف قول دادند که این وضعیت خیلی زود تغییر می‌کند.

رئیس کانون سراسری انجمن‌های صنفی کارگری نقاشان ساختمانی کشور، «تامین امنیت شغلی کارگران ساختمانی»، «تامین مسکن کارگری» و «برخورداری کارگران ساختمانی از مزایای مشاغل سخت و زیان‌آور» را دیگر خواسته‌های قانونی‌ای دانست که قول تحقق آن‌ها از ریاست فعلی مجلس گرفته شده اما خبری از عمل به این قول‌ها نیست.

او تاکید کرد: درخصوص سخت و زیان آور بودنِ شغلِ کارگران ساختمانی به خصوص رشته نقاشان ساختمان که اکثر آنها با رنگ و مواد مصرفی با شیمیایی سر و کار دارند و دچار مشکلات جسمی حاد می‌شوند، نیاز مبرم به همیاری و همکاری مجلس شورای اسلامی و ریاست آن داریم تا این قشر بی بضاعت ساختمانی مورد مساعدت قرار گیرند و بحث سخت و زیان‌آور بودنِ شغل آن‌ها در صحت مجلس پیگیری شود.

علیپور با بیان اینکه ما به عنوان فعالان صنفی به وظایف خود عمل کردیم و حالا نوبت رئیس مجلس است که به وعده‌ها جامه عمل بپوشاند؛ تصریح کرد: آقای قالیباف، امروز نوبت شماست که به تعهدات خود عمل کنید و به قولهایی که به نمایندگان کارگران مظلوم ساختمانی کشور دادید، صادق و وفادار باشید؛ شما چند قول مهم دادید؛ اول، تشکیل کمیته کارگری و نقاشان ساختمانی در مجلس شورای اسلامی؛ دوم، اصلاحیه ماده ۵ بیمه کارگران ساختمانی، سوم، استفاده از پتانسیل انجمن‌های صنفی وکانون‌های فرا استانی و کشوری و تامین استقلال آن‌ها و در نهایت، تامین مسکن و امنیت شغلی برای کارگران ساختمانی و حل مشکلات مربوط به سختی کار آن‌ها. زمان عمل به این وعده‌ها فرارسیده است.