ورزش سه: پرسپولیسی‌ها داغ بودند و در روز‌های اولیه بلوای جدایی بیرانوند یک سره در شبکه‌های اجتماعی علیه او پست می‌گذاشتند.

به اعتقاد آنها دروازه‌بان تیم ملی زیاده‌خواه بوده و در پرسپولیس به شهرت امروزش رسیده و باید عذر چنین بازیکنانی را از باشگاه محبوب‌شان خواست. این تب اما فروکش کرده و با گذشت دو هفته از فصل نقل و انتقالات، حالا حقایق عیان‌تر و روشن‌تر می‌شوند.

حقیقت این است که فوتبالیستی در تزار علیرضا بیرانوند به سختی در لیگ فوتبال ایران قابل یافت و خرید است و حتی نزدیک‌ترین رقبای او در تیم ملی فاصله‌ای جدی با این گلر شماره یک تیم ملی در سال‌های اخیر ندارند. در مورد بیرانوند باید به همین موضوع بسنده کرد که در هر زمانی که به پیراهن پرسپولیس در لیگ باشگاهی ایران به میدان رفته، تیمش به مقام قهرمانی لیگ رسیده و البته او رکوردهایی را در دوره‌های مختلف ثبت کرده و حتی در سال گذشته که او دوره افت خود را پشت سر می‌گذاشت نیز نمی‌شود گفت که او در قهرمانی پرسپولیس کم تاثیر بوده است.

بنابراین حالا موج جدیدی درباره موضوع انتقال بیرانوند به تراکتور که قطعی هم به نظر می‌رسد، شکل گرفته است؛ اینکه پرسپولیس باید بهای ستارگانی مثل بیرانوند و البته ترابی و اسماعیلی‌فر را پرداخت می‌کرده تا آنها در این تیم باقی بمانند و قرمزها که امسال در لیگ نخبگان آسیا نیز حضور خواهند داشت، برای قهرمانی و موفقیت در همه جبهه‌ها بجنگند.

طبیعتا وقتی انتقال پیام نیازمند برای سپاهان در فصل گذشته ۱۰۰ میلیارد تومن آب خورده و بیرانوند همان فصل را با ۱۶ میلیارد تومام به پایان رسانده، این بازیکن چنین فاصله‌ای را برنخواهد تابید و به دنبال دریافت قراردادی بالاتر از رقیب سال‌های اخیرش در تیم ملی است که البته در اغلب اوقات بیرانوند بوده که این رقابت را به سود خود تمام کرده است.

از این منظر نمی‌شود حق را به امثال بیرانوند نداد، چراکه آنها بازیکنانی شاخص و پرعنوان بوده و حضورشان در پرسپولیس تفاوت معناداری را با گذشته ایجاد کرده است. اگر به تعداد زیاد گلرهای پرسپولیس در سال‌های گذشته و ضعف آشکار آنها در حراست از دروازه این تیم پرطرفدار دقت کنید، قطعا ارزش علیرضا بیشتر برایتان نمایان خواهد شد. او دروازه‌بانی کم نوسان و غالبا درخشان و کسی بوده که در بازی‌های مهم بسیاری سرنوشت مسابقه را مشخص کرده و از این حیث یکی از شاخص‌ترین بازیکنان فوتبال ایران در ۱۰ سال گذشته محسوب می‌شود.

بنابراین پرداخت دستمزد به چنین بازیکنی که اعتبار منحصربه‌فردی در میان چهره‌های فوتبال ایران دارد، نه تنها خطا نیست، بلکه نوعی سرمایه‌گذاری محسوب می‌شود، چراکه همین حالا هم پرسپولیس برای استخدام دروازه‌بانی که ممکن است فاصله‌ای جدی با بیرانوند داشته باشد، باید مبلغی در حد همان قرارداد پیشنهادی خود به علیرضا را پرداخت کند، چراکه کسی در آن سطح مجانی برای سرخ‌ها بازی نخواهد کرد و البته مشخص نیست کیفیت مدنظر ملی‌پوش سرخ‌ها را به آنها بدهد یا نه. بنابراین در موضوع بیرانوند، انعطاف به خرج دادن باشگاه برای ادامه همکاری می‌توانست یک رفتار دوراندیشانه و اقتصادی باشد.

البته وضع پرسپولیس آنقدرها هم بد نیست. آنها هنوز ذخیره مناسبی از بازیکن در ترکیب خود دارند و چهره‌هایی که در فوتبال ایران می‌شود به عنوان بازیکن خوب روی آنها تکیه کرد، همچنان در ترکیب این تیم به چشم می‌خورند؛ از سعید صادقی، بمب نقل و انتقالات سه فصل پیش، تا امید عالیشاه، کاپیتان و چهره نوخاسته امسال که تبدیل به بازیکن مهم قهرمانی لحظه آخری پرسپولیس شد، حسین کنعانی‌زادگان، مدافع فیکس تیم ملی، سروش رفیعی، هافبک باتجربه و محبوب پرسپولیسی‌ها، مرتضی پورعلی‌گنجی، مدافع درخشان سال‌های اخیر فوتبال ایران و البته وحید امیری، ستاره همیشه درخشان این دهه که نمی‌شود اتفاقاتش را بدون حضور این بازیکن هایلایت کرد.

البته در مقابل حریفان که مشغول تقویت و شروع فصل با ضرباهنگ و قدرت بالاتر هستند، پرسپولیس به اندازه کافی تقویت نشده اما با ادامه فصل نقل و انتقالات، آنها نیز مهره‌های مدنظر خود را در بازار پیدا خواهند کرد. اگرچه درباره بازیکنانی مثل بیرانوند و ترابی به سختی این جایگزینی صورت خواهد گرفت.

حالا پرسپولیس است و نیاز به تبیین این موضوع به هوادارانش که شرایط آنقدرها هم بد نیست و در ادامه فصل نقل و انتقالات اوضاع به سود آنها تغییر خواهد کرد، اما این حرف فعلا خریدار چندانی در جامعه هواداری ندارد؛ همان هوادارانی که برای جدایی بیرانوند کف می‌زدند و حالا خیلی‌هایشان از این کار پشیمانند و از اسطوره تاریخی سرخ‌ها (علی پروین) بابت نقش آفرینی در مسئله جدایی بیرو انتقاد هم می‌کنند.