کد خبر: 288927

تاریخ انتشار: شنبه 15 آذر 1404 – 14:38

آیا ردیابی رفتارهای روزمره، می‌تواند در تشخیص زوال شناختی کمک‌کننده باشد؟

به گفته پژوهشگران دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن، با استفاده از دستگاه‌های ردیاب GPS می‌توانیم با دقت بیشتری تشخیص دهیم چه کسی دچار مشکلات شناختی شده است؛ حتی دقیق‌تر از زمانی که فقط به عواملی مثل سن، آزمون‌های شناختی یا وجود ژن مرتبط با آلزایمر نگاه می‌کنیم.

نتایج این تحقیق در ۲۶ نوامبر در نشریه Neurology منتشر شده است.

به گفته محققان، شناسایی رانندگان سالمندی که در معرض خطر تصادف هستند، یک اولویت مهم سلامت عمومی است؛ اما این کار معمولاً دشوار و زمان‌بر است.

در این پژوهش، ابتدا ۵۶ فرد که پیش از این دچار اختلال خفیف شناختی (MCI) تشخیص داده شده بودند، وارد مطالعه شدند. همچنین ۲۴۲ فرد هم‌سن اما بدون این اختلال نیز انتخاب شدند. میانگین سنی شرکت‌کنندگان ۷۵ سال بود و همه حداقل هفته‌ای یک بار رانندگی می‌کردند.

تمام شرکت‌کنندگان در آزمون‌های استاندارد سنجش توانایی‌های ذهنی شرکت کردند و همگی موافقت کردند که دستگاه‌های GPS ویژه‌ای در خودروهایشان نصب شود تا الگوی رانندگی‌شان ثبت شود.

در ابتدا، تفاوت چندانی میان رانندگی افراد دارای اختلال شناختی و افراد سالم دیده نشد. 

اما با گذشت زمان، الگوها تغییر کرد: افراد مبتلا به MCI کمتر رانندگی می‌کردند، کمتر در شب از خانه خارج می‌شدند و مسیرهای تکراری‌تر و قابل پیش‌بینی‌تری را طی می‌کردند.

وقتی این داده‌ها در کنار اطلاعاتی مثل سن، ویژگی‌های جمعیت‌شناختی، نتایج آزمون‌های شناختی و وجود یا عدم وجود ژن مرتبط با آلزایمر قرار گرفت، دقت تشخیص کاهش شناختی به ۸۷ درصد رسید.

بررسی رانندگی روزمره افراد، روشی کم‌هزینه و بدون مزاحمت برای پایش توانایی‌های شناختی و عملکرد آنان است. این روش می‌تواند به شناسایی زودتر افراد در معرض خطر کمک کند تا پیش از وقوع تصادف یا خطر جدی، مداخله مناسب انجام شود. البته باید به استقلال، حریم خصوصی و تصمیم‌گیری آگاهانه افراد احترام بگذاریم و استانداردهای اخلاقی را رعایت کنیم.

source

توسط visitmag.ir